Dag 134 – “Man met gitaar”
Dit verhaal hoort bij mijn werkdag van vrijdag 20 november.
Tijd om het weekend in te tokkelen. In onze nieuw ingedeelde personeelskamer, alsof we rond het kampvuur zitten, pakt de muziekleraar een nieuw aangeschafte gitaar er bij. In eerste instantie om te laten zien aan de schoolleider wat ze geïnvesteerd hebben in de materialen voor de muzieklessen, en uiteindelijk ook voor de gezelligheid. Van collega verandert hij in de muziekleraar, man met gitaar.
Hij tokkelt terwijl elke collega op een andere manier de personeelskamer in stapt. De een, ik, klaar om het weekend in te luiden met een chipje om te vieren dat ze een magisch moment had met haar klas wat betreft het gezamenlijk opruimen van het praktijklokaal. Niet dat ik een excuus nodig heb om een zak chips open te trekken op vrijdagmiddag.
De ander nog met veel vragen over zaken rondom haar opleiding en haar werk voor school. Ze laat ons zingen, zachtjes, coronaproof en beter voor de mensen die niet tegen vals zingen kunnen, en benut elke overgang tussen liedjes voor een inhoudelijke vraag. “Voor die opdracht moet ik, …., is dat oké?” en “Hoe kan ik dit het beste aanpakken?”. Nog eentje is blij dat de vergaderingen van de dag er op zitten en twijfelt over een wijntje of naar huis toe gaan.
Een enkele collega komt naar binnen snellen, pakt de spullen en wenst ons vluchtig een fijn weekend om vervolgens lekker naar huis te gaan. Ook zijn er collega’s die aansluiten voor een gezellig praatje. Of om een liedje aan te vragen. En de week na te bespreken. Er zijn mensen die blijven plakken, langer dan ze van plan waren.
Onze conservatoriumgeschoolde muziekleraar én metaldrummer, is geen zeer ervaren gitarist en weet ons toch te boeien, verbazen en verwonderen. Een sfeertje die we nog nooit eerder hadden in onze personeelskamer, zette hij zo neer. Voor mijn collega vraag ik wat Nederlandstalig aan, aangezien wij samen in de auto ook altijd 100%NL op hadden staan, in betere tijden toen je nog eens samen ergens heen ging. Al zo vaak samen muziek geluisterd, tijdens het kletsen in de auto, maar nog nooit samen gezongen.
“Welk liedje is dit, wat ik nu speel?”, we herkennen het allemaal maar komen niet op de titel. We doen een paar twijfelende gokjes tot hij uitlegt dat dit standaardakkoorden zijn waaruit bijna alle popliedjes bestaan, het hadden dus letterlijk wel honderd liedjes kunnen zijn en we noemden allemaal net die liedjes die het niet waren. De man met gitaar veranderde weer even in de muziekleraar.
Hij geeft feedback op hoe we zingen, “het kan nooit dat jullie zachter zingen dan mijn gitaar, dat zeg ik ook altijd tegen de leerlingen!”, en brengt de sfeer er in. De man met gitaar, die mij al eerder aanbood om volledig buiten mijn comfort zone mij zang- én gitaarspel te geven, die niet begreep dat ik dat moeilijk en persoonlijk vond, was soms ook even streng over de tonen die wij produceren.
We kunnen dan niet anders dan in de verdediging te gaan en te beginnen over iets wat persoonlijk en buiten zijn comfort zone was, en we bespreken zijn sollicitatie van voor de zomer. Een spannend traject, terwijl wij vanaf minuut één bij het kijken van zijn sollicitatievideo wisten dat hij het was.
Man met gitaar. Pakt dat ding en zingt. Als je opeens alles mag aanvragen wat je wil, is het opeens heel lastig. We noemen wat nummers, de een geschikter voor op de gitaar dan de ander en genieten van het gitaarspel. Ondertussen kletsen we wat door en opeens hoor ik een verschrikt: “Wat? Is het als zes uur? Ik dacht vijf! Ik had met mijn vriendin afgesproken om om zes uur te eten!”.
We tokkelen relaxt het weekend in, dankzij de gitaarmuziek zijn de moeilijkheden van de dag, van de week, als sneeuw voor de zon verdwenen. Het geknars in ons hoofd is verstomd, dat voelen wij nu niet meer. De man met gitaar, bracht ons het weekend in. Man met gitaar, wat ging je mooi te keer.
Man met gitaar, laat ons zingen, alsmaar weer
‘k Gooi m’n kop steeds in de wind en doe alles verkeerd
Man met gitaar, laat ons drinken tot de ochtend komt
Tot in mijn hoofd dat geknars eindelijk verstomd
Man met gitaar, is je lied sterker dan de dood
Nou, laat me je dan meenemen naar ’t kerkhof in m’n hoofd
Waar elke droom een graf is en elke zerk een herinnering
Man met gitaar, pak je gitaar, pak dat ding, pak dat
ding en zing
Zing, oh-hoh, wow-wow-wow
Wow-oe, oh-wow-wow-wow
Wow-wow-wow-wow-wow
Man met gitaar, wat ging je mooi te keer
Dat geknars in m’n hoofd, dat voel ik nou niet meer
Man met gitaar, je lied was sterker dan de dood
’t Begroef heel even ’t kerkhof, ’t kerkhof in m’n hoofd
Je zong oh-wow-wow
Wow-wow-wow-wow
Wow-oe, wow-wow-wow-wow
Wow-wow-wow-wow-wow
Wow-wow-wow-wow-wow
Wow-wow-wow-wow-wow
Wow-wow-wow-wow
Het liedje luisteren doe je hier:
https://link.tospotify.com/P0ynDlRLEbb
De hele afspeellijst van mijn blogs hier: https://open.spotify.com/playlist/5EtxaLDydwfpnPsFrSS3Oh?si=Q38OEQ4aSDWoR42OH9Ef6A