Dag 135 – “Insomnia”
Dit verhaal hoort bij mijn werkdag van maandag 23 november.
Schrijven is soms lastig, daardoor loop ik soms een achterstand op met mijn dagelijkse verhalen. Vandaag was het anders, als toen deze dag pas net begonnen was, vlak na middernacht, schreef in in gedachten delen van het verhaal van vandaag.
Ik en slaap, soms een lastige combinatie. Als ik vandaag aan mijn vriend vertel dat ik bijna niet geslapen heb, noemt hij dingen op. Komt het doordat je oma in het ziekenhuis ligt? Voelde je je niet lekker en had je last van snot, verkoudheid of allergie? Maakte je je zorgen om werk? Volkomen normale vragen, waar ik op dat moment niets mee kan. “Ik had toch gezegd dat ik niet in een bui was om te slapen?” is het enige wat ik er van kan maken.
Je kan in het weekend een beetje kwakkelen, waardoor je goed je rust pakt. Je bent wat vermoeider dan normaal, misschien is je lichaam toch ergens mee in strijd. Dan stel je al je werk tot zondagmiddag uit, waardoor je de laatste uren van het weekend nog keihard strijd tegen een deadline in plaats van een virus.
Als je dan net voor bedtijd de materialen af hebt, en nog naar tevredenheid ook, dan geeft dat een goed gevoel. Het is weer gelukt. Maar ik bent dan niet in de slaapmodus, ik sta dan aan en zou liever direct doorgaan met de werkdag. Dat dit geen gezonde aanpak zou zijn, begrijp ik ook wel. Dus heb ik mijzelf dingen aangeleerd om er toch goed mee om te gaan, de dingen die mij te binnen schieten zet ik in mijn to-do-app, zodat ik rust heb dat ik ze niet vergeet. Ik kijk even iets op tv en pak daarna nog even de iPad ter ontspanning. Niet alles volgens de regels van de blauw-licht-politie, maar wel mijn geijkte hulpmiddelen.
Als mijn hoofd het kussen raakt weet ik al hoe laat het is, behalve ondertussen al na half twaalf, weet ik dat het een moeilijke nacht wordt. Ik lig wakker en niet óm iets. In mijn geval ga ik dan spreken, in mijn hoofd, alsof ik sta te preken in de kerk. Ik vertel een verhaal over iets of iemand, bijna als een grafrede, op een of andere manier. Of ik ga schrijven, zonder pen en toetsenbord, ik schrijf over mijn werk van de komende dag en wat ik vandaag heb gedaan.
Met mijn ogen dicht schreef ik vannacht over de zondagmiddag dat ik in een gedeeld document werk klaar zet voor leerlingen en mijn collega daar ‘tref’. Ik zie dat zij aanwezig is in het document en zij komt met haar cursor bij die van mij. Ik zie de woorden ‘Hoi Milou’ in mijn studiewijzer verschijnen moet glimlachen door het gebaar én om de techniek. Nog niet heel lang geleden konden wij dit niet zo makkelijk.
Als ik gesproken heb en een boek vol heb geschreven, begint de onrust, bang om de goede dingen die ik nu zeg of schrijf te vergeten. Dan wil ik eigenlijk mijn iPad pakken om het snel werkelijkheid te maken, toch doe ik dat nooit omdat ik denk dat dit niet verstandig is. Van schrijven word ik wakker, ga ik écht aan. Daarom schrijf ik liever niet vlak voor het slapengaan en zeker niet tijdens het ‘slapen’. Ik kijk daarom maar nog eens op de klok en knijp mijn ogen dicht.
Gesloten ogen en ik beleef alvast de komende dag, ik weet hoe mijn lessen zullen gaan, wat ik ga zeggen, wat ik ga doen. Te weinig slaap en toch super goed voorbereid. Mijn uitleg van een andere les dan anders, heb ik nu paraat. Alle moeilijke punten van mijn training morgen, heb ik voor de geest en weet ik hoe ik dat ga aanpakken. Nu hopen dat ik dat morgen, vandaag dus, allemaal nog weet!
Weltrusten straks! Ik weet dat ik lekker zal slapen, want nu heb ik alles al geschreven, bedacht en gedaan. Dus niet meer staren naar de klok, geen schaapjes meer te tellen, geen verhalen te vertellen, geen blogs te schrijven, geen werk nu te doen, dus niet meer woelen en draaien in mijn bed. Gewoon lekker slapen, Klaas Vaak does the trick. Anders kijk ik wel naar mijn katten, die het subliem voordoen.
Pick, pick, pick, it’s makin me sick
I wish the sleep fairy would come do the trick
Oh yeah, oh yeah
Chew, chew, chew on my lip
I’m gettin an ache in my left hip
Uh huh, uh uhu
Stare, stare, stare at the clock
Hearin it tick tock, tick tock, tick tock!
Sit up and lay down
Take a walk and slow down
I want to go down, I want to go to…
Toss and turn, toss and turn
I’ve still got 8 more hours to burn, oh no!
Flip and flop and toss some more
TV off and TV on
I just want to go to sleep!
Sit up and lay down
Take a walk and slow down
I want to go down, I want to go to…sleep!
One, two, I can’t sleep
Three, four, I’m countin sheep
Five, six, seven, eight, nine, ten and I’m still awake!
Insomnia, insomnia, insomnia!
Insomnia, insomnia, insomnia!
I want to go to
I really need to
Please God let me!
Fiddle, fiddle, fiddle under the sheets
Thinkin of you while the bed creaks, oh yeah!
Dribble, dribble, dribble on my pillow
Why do the hours have to pass so slow!?!
I just want to go to sleep!
Sit up and lay down
Take a walk and slow down
I want to go down, I want to go to…sleep!
One, two, I can’t sleep
Three, four, I’m countin sheep
Five, six, seven, eight, nine, ten and I’m still awake!
Insomnia, insomnia, insomnia!
Het liedje luisteren doe je hier: https://link.tospotify.com/YA26wVpPEbb
De hele afspeellijst van mijn blogs hier: https://open.spotify.com/playlist/5EtxaLDydwfpnPsFrSS3Oh?si=Q38OEQ4aSDWoR42OH9Ef6A