Dag 166 – “Deep blue sea”

Dit verhaal hoort bij mijn werkdag van dinsdag 19 januari.

Ik zeg het maar: deze periode heeft ook voordelen! Natuurlijk, het is mij ook duidelijk dat de nadelen groter zijn, leerlingen en docenten eenzaam, docenten minder zicht op de voortgang van leerlingen, examenklassen verdeelt over twee lokalen waardoor de lessen toch minder efficiënt zijn, de angst voor ziekte in je omgeving en ga zo maar door.

Toch denk ik deze ochtend aan de voordelen. Als ik mijn jas als eerste aan de kapstok hang, nadat ik in het donker naar school gefietst had. Het eerste uur les, wat had ik dát niet gemist. Om kwart over acht les, op tijd daarvoor op school zijn en ruim daarvoor dus je bed uit. Het. Is. Niet. Mijn. Ding.

Ik ben niet op mijn best, er is geen mogelijkheid om dat te ontkennen. ’s Ochtends ben ik niet mezelf en ik heb dan echt even tijd nodig om in te komen. Om op een luchtige manier, met wat verweven grapjes, leerstof bespreken, het lukt wel maar het is toch anders.

Toch merken leerlingen daar meestal niet direct iets van, want een vermoeide volwassene is altijd energieker dan een puber in de ochtend. ‘Mijn onderwijs’ lijdt er niet onder maar eerlijk gezegd, ikzelf wel.

Als mensen mij bezig zien stellen ze mij regelmatig de vraag waar ik de energie vandaan haal. Ik antwoord dan altijd gekscherend: “dan moet je mij eens ’s avonds op de bank zien!”. Een grapje maar wel eentje met een grote kern van waarheid, in de afgelopen jaren was het namelijk geen unicum als ik midden in een serie op de bank in slaap viel. Iets wat zo regelmatig gebeurde dat het voor mij al ‘gewoon’ wordt. Daarmee zeg ik niet dat het gewoon of goed is.

Tijdens de eerste lockdown en tijdens de afgelopen weken waar ik een half uur of uur later op kon staan dan normaal, toen merkte ik pas echt het verschil. De inhoud van mijn baan zorgde dus niet voor de vermoeidheid maar de starttijd, blijkt nu. Mijn biologische klok is hier niet geschikt voor, is hier niet voor geprogrammeerd. Een vervelende constatering.

Sinds deze week heb ik weer een paar lesuren er bij op mijn rooster, sinds vandaag heb ik daarom weer het eerste uur les. Ik voel de moed en vermoeidheid mij deze ochtend weer in de schoenen zakken en bedenk maar: het is maar één keer per week. En zo draai ik vandaag het eerste uur tot en met het laatste uur, met een grote ‘pauze’ van vrije werktijd er tussen.

Het is vervelend, geen ochtend persoon zijn, en ’s avonds in slaap vallen om daardoor niet van je avondmens-zijn te kunnen genieten. Zo ben ik vanaf nu een dag in de week beide weer niet en leef ik in the in-between.

Not that you’re good; not that you’re bad;

You’re not really happy, but you’re not really sad.

Not that you’re dull but you’re not vefry bright;

Not a morning person but you’re tired at night.

Are you one or ther other, are you for or against,

Or just a lukewarm loner,

Staying close to the fence?

You’re caught between the devil

And the deep blue sea

And you’re driffting in the middle ground.

Don’t want to live life in the in-between

And you’re sinking but you can’t real swim;

You’re not on the outside but you’re not fully in.

Not that you’re slow but you’re not very fast;

You’re never been first but you’ve never been last.

Are you open to options,

Are you biding your time,

Or just afraid to commit and to cross that line?

Are you sink or swim, out or in,

You don’t know –

Somewhere in-between.

Are you stand or fall, run or stall,

You don’t know –

Somewhere in-between.

De liedjes luisteren doe je hier: https://open.spotify.com/track/58rM6titF1RshSsKKiCQ5O?si=JFuQ1ialRL-cgG4gj5U2EQ

De hele afspeellijst van mijn blogs hier: https://open.spotify.com/playlist/5EtxaLDydwfpnPsFrSS3Oh?si=Q38OEQ4aSDWoR42OH9Ef6A