Dag 167 – “Duizend vragen (elke dag)”
Dit verhaal hoort bij mijn werkdag van woensdag 20 januari.
“Top thanks, ik weet dat er geen vraagbaak op je voorhoofd staat maar ik heb nog een vraag.” De zin die ik deze ochtend ontvang van een collega tussen vragen en antwoorden door. Ik ben er aan gewend, vind het niet erg en vind het juist fijn om er voor mensen te zijn.
Mijn reactie is daarom een antwoord met een foto. Ik kon het niet laten even een selfie te maken en daar het woord vraagbaak op mijn hoofd te monteren. We kunnen er samen om lachen en ik help hem verder op weg.
Een lekker begin van de dag, met een lach, samen, en dat allemaal vanuit huis. Als ik daarna op de fiets mag naar school, wordt mijn dag alleen maar beter. Want er volgen voor mij nog meer leuke vragen vandaag. Ze zeggen altijd dat domme vragen niet bestaan, ik geloof daar niet voor honder procent in. Ik ervaar namelijk geregeld onnodige vragen, vragen uit luiheid of andere vragen die eigenlijk niet gesteld hadden moeten of hoeven worden. Vandaag is dat gelukkig anders.
In mijn les kreeg ik namelijk ook een goede vraag, namelijk om meer vragen te maken. “Mevrouw, kunt u voor mij een werkblad maken om met dit onderwerp meer te oefenen?”. We raken hierdoor in gesprek over mijn motto: ‘Wat moet, dat kan’. Ik doe namelijk alles wat in mijn macht ligt, als ik daarmee iemand kan helpen, zo dus ook die éne leerling. “Maar kost u dat niet teveel tijd dan?”, een vraag die ik moeilijk te beantwoorden vind. Teveel? Nee. Kost het tijd? Ja. Iets kost toch alleen teveel tijd, als je het zelf de tijd niet waard vindt en een leerling die extra wil oefenen is mijn tijd altijd waard. Een goede vraag, met een goed gesprek als gevolg en uiteindelijk met een werkblad in de volgende les als resultaat.
Soms heb ik ook een vraag, zoals de vraag “wat wil jij dat ik morgen aan doe?” die ik gisteravond stelde aan mijn collega. Dit alles om vandaag vragen te beantwoorden over onze school voor de camera. Vragen die ik zoals altijd uit de losse pols beantwoord, alsof het een ouder, een leerling of een collega die mij de vraag stelt en niet een cameraman. Benieuwd naar het antwoord trouwens? “Je roze jasje, met een leuk shirtje, niet te stijfjes.”
Toen ik vanmorgen vraagbaak op mijn hoofd ‘schreef’ kon ik nog niet vermoeden, hoe erg dit klopte voor vandaag. Ik blijf ze met alle liefde beantwoorden, al zijn het duizend vragen, elke dag. Als je vraagt, leer je.
Benieuwd naar de vragen die ik beantwoord over mijn school in het filmpje? Check hem hier: https://youtu.be/SvUIPHyMoEc
Duizend vragen, elke dag
Over hoe de wereld werkt
Of ik normaal ben
Waarom ze om me lachen
Of ik aardig ben of niet
Over angsten en verdriet
Of ik normaal ben
Waarom ze om me lachen
Maar als ik de sterren zie
Is het allemaal oké
Je zei, kijk maar omhoog
Waar je ook bent, ik zie het ook
Want als de zon met de nacht is verdwenen
Wordt je wereld door sterren beschenen
En zo vind jij je weg
Altijd weer terug naar mij
Duizend vragen, elke dag
Over hoe de wereld werkt
Of ik normaal ben
Waarom ze om me lachen
En nu jij onverwacht
Met je ziel onder je arm voor me staat
Toon ik jou wat je mij hebt gegeven
De sterren zijn jou niet vergeten
En zo vind jij je weg
Altijd weer terug naar jou
Duizend vragen, elke dag
Over hoe de wereld werkt
Of ik normaal ben
Waarom ze om me lachen
Leidt in de nacht in het donkerste donker
Waar altijd de weg voor je ligt
Die jij door de sterren gelijk kunt vervolgen
Je kompas op het leven gericht
Duizend vragen, elke dag
Over hoe de wereld werkt
Of ik normaal ben
Waarom ze om me lachen
Of ik aardig ben of niet
Over angsten en verdriet
Of ik normaal ben
Waarom ze om me lachen
Maar als ik de sterren zie
Is het allemaal oké
De liedjes luisteren doe je hier: https://open.spotify.com/track/1KgWhb3fbAEf5yWuW9LGxh?si=U8ykKXEzSF6EqTJX76JttQ
De hele afspeellijst van mijn blogs hier: https://open.spotify.com/playlist/5EtxaLDydwfpnPsFrSS3Oh?si=Q38OEQ4aSDWoR42OH9Ef6A