Dag 132 – “Friends”
Dit verhaal hoort bij mijn werkdag van woensdag 18 november.
Ik heb een vriendin, laat ik haar Nienke noemen. We spreken elkaar regelmatig, maar weten niet alles van elkaars privéleven. Als ik haar spreek weet ze altijd waar ik over geschreven heb, is ze op de hoogte van mijn belevenissen op onderwijsgebied en vraagt ze hoe het met mij gaat.
In de appgroepen waar we samen zitten, sturen we over en weer pesterijtjes. We kunnen elkaars grappen goed hebben en dat weten we. Toch appen we niet vaak persoonlijk met elkaar. Wel kunnen we heel fijn samen praten en hebben we dat ook geregeld gedaan. Over onderwijs. Over gezamenlijke contacten.
Op Twitter beslaat ze een groot deel van mijn interacties en als ze mijn videogesprek met haar oor opneemt kunnen we daar beide om lachen. Onze kleding bevat meer dan regelmatig bij beide de kleur rood en we hebben eigenlijk altijd lol of een goed gesptek
Niets bijzonders toch, voor een vriendin? Toch is onze vriendschap wel bijzonder. We hebben elkaar namelijk in de afgelopen jaren misschien maar maximaal 10 keer in het echt gezien én kende ik haar eerder dan dat ik haar echt ontmoet had.
Nienke ken ik namelijk van Twitter. Ze is, of was, een collega docent in het zuiden van het land. Een docent met een actief leven online waar ze veel deelt, blogt en bespreekt. Via mijn netwerk van onderwijsconnecties kwam ik met Nienke in contact en op een of andere manier was dat tussen ons meteen al echter dan met de andere tweeps.
Af en toe kwamen we elkaar tegen op een conferentie of een beurs en was het alsof je een vriendin terug zag. Zo leerde ik via haar allerlei nieuwe mensen live en online kennen, en leerde ze mij op een bepaalde manier netwerken. Daar is Nienke namelijk goed in, in mensen leren kennen, met elkaar in contact brengen en blijft zelf goed met ze in gesprek en in ze geïnteresseerd.
Toen ik ongeveer vier jaar geleden solliciteerde om toegelaten te worden in de wereldwijde community van docenten die met ondersteuning van Apple producten het onderwijs te verbeteren en werd afgewezen, werd zij aangenomen. Naar die sollicitatie toeleven hadden we met een groepje gedaan, Nienke, ik, en nog een paar Twitterdames. Op de dag van de uitslag kreeg en zag ik enthousiaste Tweets en persoonlijke berichten. Het was bijna de basis van onze online vriendschap, en ik werd het als enige van ons groepje niet.
Twee jaar later was mijn volgende kans, maar mijn ego was beschadigd. Het was onder andere Nienke die mij overhaalde om toch weer te solliciteren. Terwijl ik door Amsterdam liep belde ze mij op, voor het eerst, en sprak me moed in, gaf mij tips en dankzij haar kon ik niet anders dan mijn applicationvideo in te sturen. Onder andere dankzij haar werd ik een Apple Distinguished Educator.
Samen waren we aanwezig op het eerste ADE event, samen met een paar andere mensen die ik ook kende uit het netwerk, een herkenningspunt op een event met zoveel mensen die je nog moest leren kennen. Een baken, een bron van goede gesprekken. In de anderhalve jaar daarna spreken we elkaar regelmatig tijdens webinars of in het kader van ADE-bijeenkomsten, op één of andere manier worden we altijd bij elkaar ingedeeld. Bij welke automatisch aangemaakte breakoutrooms dan ook.
Gister sprak ik met Nienke omdat we tegenwoordig samen trainingen verzorgen, ook hier belanden wij samen, en vandaag mochten we een sessie samen doen. Als ik vandaag inbel is zij al aanwezig, vraagt naar mijn dag en praten we over onze inspiratieloze werkdag. Tijdens het gesprek verwijst ze regelmatig naar dingen die ik eerder geschreven heb en ondertussen zoekt ze een passende songtekst voor mijn blog van vandaag. Oprechte betrokkenheid.
Mijn werkdag was dan niet interessant. Gelukkig was daar dan Nienke nog en werd de dag toch interessant, of in ieder geval de gesprekken. Nienke die geen Nienke heet, maar deze naam alleen gebruikt had om zich in te schrijven voor een evenement waar ze even niet aan haar naam herkent wilde worden, deze Nienke maakte mijn dag en vulde zo bewust onbewust mijn blog.
Wie had dat gedacht, een jaar of vier geleden, met die paar tweets. Als tijdens de training van vandaag het hebben van een Twitternetwerk ter sprake komt, raad ik het iedereen aan. De onderwijsmensen op Twitter hebben mij veel gebracht, veel informatie, veel kennis, veel inspiratie en vrienden en ‘banen’. Het is geen makkelijk pad om in te slaan, omdat je eerst niemand kent. Maar if your friends are there, toen everything’s all right.
I hope the day will be a lighter highway
For friends are found on every road
Can you ever think of any better way
For the lost and weary travelers to go
Making friends for the world to see
Let the people know you got what you need
With a friend at hand you will see the light
If your friends are there, then everything’s all right
It seems to me a crime that we should age
These fragile times should never slip us by
A time you never can or shall erase
As friends together watch their childhood fly
Making friends for the world to see
Let the people know you got what you need
With a friend at hand you will see the light
If your friends are there, then everything’s all right
Making friends for the world to see
Let the people know you got what you need
With a friend at hand you will see the light
If your friends are there, then everything’s all right
Het liedje luisteren doe je hier:
https://link.tospotify.com/oA65li8xwbb
De hele afspeellijst van mijn blogs hier:
https://open.spotify.com/playlist/5EtxaLDydwfpnPsFrSS3Oh?si=Q38OEQ4aSDWoR42OH9Ef6A