Bij elke toets weer vind ik het “nakijken” van de bonusopdracht een cadeautje na het uitvoeren een taak die ik niet echt leuk vind.

De leerlingen verbazen mij altijd met mooie en originele tekeningen, maar stiekem hoop ik toch altijd op de verhalen en gedichten. Gekke verhalen, persoonlijke verhalen, leuke rijmpjes en mooie gedichten. Je merkt wel dat mijn leerlingen minder met schrijven hebben en meer met tekenen, de verdeling is meestal rond de 21 tekeningen, 5 verhalen en gedichten en 2 leerlingen beginnen niet eens aan de opdracht.

Vandaag deel ik er eentje van een leerling wat begon als algemeen verhaaltje maar later bijna een brief aan mij werd. Beide zitten we op hockey (leerling bij Qui Vive en ik bij Myra) en dat de leerling sit weet blijkt uit de tekst. Dat is toch mooi?

En oh ja… Die twee voor de super moeilijke toets, dat viel uiteindelijk reuze mee en was gewoon een voldoende :-).