Het nieuws van de laatste tijd zet je met beide benen weer op de grond, mochten deze zijn losgekomen en was je bezig met je vlucht boven de grond. Ik denk dat dit voor docenten nog meer geldt.
Begin deel 2
In Newtown, een dorpje in Amerika, vallen doden door een schietpartij op een school. Doden waaronder een groot gedeelte kinderen en docenten. Een groot gedeelte van ons denkt dan terug aan Columbine en aan andere gevallen. Ik denk ook terug aan een steekpartij op een basisschool in Rotterdam, simpelweg omdat ik in het begin nog niet zeker wist dat ik daar niemand kende.
Op een gegeven moment verwacht je bijna dat je eraan went dat er op scholen in Amerika geschoten wordt, maar toch wen je er niet aan. Ik denk dat je er nooit aan went.
Gelukkig zit in elk vervelend verhaal soms nog een onderdeel dat op een manier toch erg mooi is, zo ook bij de schietpartij van Newtown. Zo’n onderdeel maakt dit soort gebeurtenissen wat minder deprimerend omdat een mens ook het goede van de mensheid laat zien in plaats van alleen maar het kwade. Één van de docentes dacht schoten te horen en heeft toen al haar leerlingen laten verstoppen in het lokaal. Zij leek daardoor alleen in het lokaal te zijn, waardoor zij dood werd geschoten en haar hele klas het overleefden. Een held gestorven in het harnas, een leven opgeofferd voor de levens van de leerlingen.
Mensen vragen regelmatig aan mij of ik ook wel eens te maken heb met agressie op mijn werk. Ik antwoord eigenlijk altijd dat dit niet zo is. Als ik er beter over nadenk is dat niet helemaal waar. Meerdere keren heb ik al jongens van één à twee koppen groter van elkaar af moeten halen, het handigste is als ze een rugzak op hun rug hebben, daar zit een mooi lusje aan die je hiervoor kan gebruiken (speciaal voor kleine docentes?). De agressie is meestal naar elkaar, de docenten krijgen enkel woorden naar hun hoofd, geen tafels. Sticks and stones may break our bones, words will never hurt us.
Zelf heb ik mij nog nooit bedreigd gevoeld en ook bij collega’s komt het maar zelden voor. Maar hiervoor heb je wel een bepaald type huid nodig, niet zozeer een olifantenhuid maar de iets dunnere variant – de docentenhuid. Soms zeggen leerlingen dingen die niet helemaal netjes zijn of gewoon niet door de beugel kunnen maar als je dan meteen een bedreigd gevoel krijgt kan je het werk niet goed uitvoeren. Je moet hier namelijk rustig en kalm op kunnen reageren en kunnen handelen. Zonder dat je zelf een leerling begint uit te schelden of bedreigen, uiteraard.
Natuurlijk voel ik mij wel bedreigd als iemand met een wapen mijn lokaal inloopt, om dat te voorkomen geef ik alle leerlingen wel gewoon tienen voor hun toetsen. Of is dat ook niet de oplossing?
Einde deel 2