Dag 177 – “Movie”
Dit verhaal hoort bij mijn werkdag van woensdag 3 februari.
Wat ik de vorige keer achterwege liet in mijn verhaal was de worsteling waarmee ik de afgelopen dagen, in het weekend en zelfs gisteravond na en tijdens de open dag mee kampte. Een belofte die ik gedaan had.
Toen ik mijn eindexamenleerlingen in december overnam van mijn collega had ik mezelf een paar doelstellingen meegegeven: zorg dat ze goed weten wat ze moeten kunnen aan de hand van leerdoelen, zorg dat ze ook in hun eigen tijd kunnen werken aan de verwerving van de leerdoelen en sta voor de leerlingen klaar als dat nodig is.
Dus begon ik met alle stof te splitsen in leerdoelen, hier uitlegdia’s per leerdoel aan te koppelen om daarna per leerdoel aan te geven wat ze kunnen doen om het te oefenen. De laatste, en meest ambitieuze stap, was het maken van filmpjes per leerdoel. Niet van een hele paragraaf, maar specifiekere en daardoor ook kortere filmpjes zodat ze alleen hoeven te kijken naar de theorie die ze nog lastig vinden.
Leuk zo’n belofte, maar die maakt wel schuld. De afgelopen weken had ik mijn handen al vol aan het voorbereiden van de lessen en de theorie steeds net op tijd op een rijtje te hebben voor de leerlingen. En de filmpjes raakten dus achterop, zakten steeds weer net teveel op mijn prioriteitenlijst. Maar afgelopen vrijdag realiseerde ik me, dat het nu of nooit was. Deze week gingen mijn leerlingen namelijk de SE’s maken.
Dus ging ik het weekend in met de opdracht om filmpjes te maken bij 42 leerdoelen. Pfoe. Mijn collega’s ware niet jaloers op me, maar het was mijn eigen schuld en verantwoordelijkheid. Voor de zekerheid had ik die vrijdag toch even een polletje gedaan hoe graag zij het wilde en hoeveel gebruik ze er van zouden maken. Met een score van 4,5 ster op een schaal van 5, wist ik dat ik het móest doen. En zoals ik altijd zeg: wat moet, dat kan. Dus die vlieger moest nu ook op gaan.
Na een hele zaterdag te werken, voor mijn gevoel althans, had ik nog geen filmpje opgenomen. Wel had ik de presentatie flink uitgebreid omdat ik ook nog theorie moest verfilmen van ‘voor mijn tijd’, die leerdoelen had ik dus nog niet uitgewerkt. Tijdens het maken van zo’n presentatie kan ik me dan helemaal verliezen aan de volledigheid, de overgangen en de animaties die soepel lopen. Zodat ik niet voor verrassingen kom te staan in de les, normaal gesproken, of nu dus tijdens het opnemen van het filmpje.
Zondag kon ik daar de vruchten van plukken. Ik werkte verder aan de presentatie maar nam ook een zooi filmpjes op. Leerdoel voor leerdoel werkte ik ze af, plaatste ik ze op YouTube en zette ik de link in een excel die ik deelde met de leerlingen maar die ook automatisch voor mij de beschrijving van de video aanmaakte die ik kon gebruiken bij het uploaden. Mijn innerlijke computernerd kon z’n hart ophalen met al het geexcel en gepowerpoint dat ik in één weekend deed.
Het weekend was voorbij en ik had zeker nog geen 42 filmpjes. Dus de maandag werd gebruikt, de maandagavond (toen ik er werk thuis op mij te wachten lag na de open middag), de dinsdag en de dinsdagavond. Tijdens en rond de open avond gisteravond was ik nog druk bezig met uploaden. Tot het moment dat er stond: “uploadlimiet bereikt”. Mijn hart zonk even in mijn schoenen toen ik de tweede zin las: “U kunt 24 uur geen nieuwe video’s meer uploaden”.
Vierentwintig uur? Dan gaat het dus niet lukken! Ik moest er namelijk nog wel een aantal uploaden en alles wat ik ná vandaag uploadde sloeg écht nergens meer op, ik vond vandaag eigenlijk al te laat. Morgen is het schoolexamen NaSk1 (natuurkunde) en vrijdag het schoolexamen NaSk2 (scheikunde). Dus wat was ik als een kind zo blij toen ik vanmorgen wél weer kon uploaden, slechts 12 uur later. Gelukkig bedoelde YouTube gewoon dat ik gisteren niets meer kon uploaden.
Het was een interessant proces van zes dagen en ik was 42 leerdoelen, 42 filmpjes en meer dan 300 presentatiepagina’s verder. Ik was trots op het eindresultaat, of eigenlijk met name op het feit dat het gelukt was. Natuurlijk baalde ik ook dat het niet eerder af was en heb ik mezelf voorgenomen om het de volgende periode wel bij te houden maar onder druk werk ik nou eenmaal het best. Helaas was mijn timing misschien niet het beste voor de leerlingen, maar wel hield ik woord. Wat moet, dat kan. Eind goed, al goed. Gelukkig is er aan het einde van een goede film, na een sticky mess, altijd een happy ending.
No one ever told me
Maybe there was a reason
Been protected by this plastic screen all my life
No one ever told me
Maybe I wasn’t listening
Has it been right there in front of me all this time
Here is what I can recommend
Why don’t we all just pretend?
That we’re living in a movie
It will soon be a happy ending
Where the girl saves the day
Doesn’t let him get away
And now we’ll all stay
I’m the starring role of the show
Didn’t you know?
I’m living in a movie
But where’s the good guy in the end?
Ooh in the end
Fast forward to the ending
Can’t leave this unfinished
Gotta know if a happy ending will come in time
Let’s take it to the preview
Don’t know if I can believe you
Don’t know if we’re all headed nowhere
We’re living in a movie
It will soon be a happy ending
Where the girl saves the day
Doesn’t let him get away
And now we’ll all stay
I’m the starring role of the show
Didn’t you know?
I’m living in a movie
But where’s the good guy in the end?
No bullet proof vest
To save us this time
No special powers
To rework the timing
Oh I thought I could fix things
Back to where they were
I thought the world would run smooth
If I could only be the glue
But now we’re all stuck in this sticky mess
We’re living in a movie
It will soon be
A happy ending
Where the girl saves the day
Doesn’t let him get away
Now we’ll all stay
I’m the starring role of the show
Didn’t you know?
I’m living in a movie
Where’s the good guy in the end?
Het liedje luisteren doe je hier: https://open.spotify.com/track/7khoiFK1rCsmT9s8vaWJUS?si=7QNTh9XcQYqjc1etRwZM8w
De hele afspeellijst van mijn blogs hier: https://open.spotify.com/playlist/5EtxaLDydwfpnPsFrSS3Oh?si=Q38OEQ4aSDWoR42OH9Ef6A