Dag 118 – “Should I stay or should I go”
Dit verhaal hoort bij mijn werkdag van donderdag 29 oktober.
Docenten hebben meer dan een uur per week voor hun persoonlijke ontwikkeling, professionaliseringsuren. Per sector verschilt het hoeveel het exact is en uiteraard is het afhankelijk van jouw werktijdfactor (hoeveel procent van een fulltime baan je hebt). Maar tijd is er, op papier, zeker.
Naast tijd die je met je collega’s besteed aan teamontwikkeling, heb je hierdoor de gelegenheid om ook zelf onderwerpen en manieren te kiezen om jezelf te ontwikkelen. Zo bezoek ik graag conferenties en bestel ik geregeld boeken, via mijn werk, om te lezen. Volg ik geregeld een cursus of zoals dit jaar een opleiding.
Daarnaast volg ik 1 á 2 keer per maand een webinar, makkelijk want online en vaak vanaf de bank ’s avonds te volgen. De ene met veel interactie en de camera aan, dan word je echt betrokken en kan je dus niet onderuitgezakt half mee luisteren en de ander meer als informatiestroom die je tot je laat komen.
De tweede is misschien makkelijker, de eerste echter veel inspirerender en die informatie blijft veel beter hangen zodat je er iets mee kan doen. Nu weet ik vaak waar ik aan begin als ik een webinar volg, ik ken de partij, ik ken de spreker, ik ken het onderwerp of ik ken de stijl. Soms stort ik mij in iets nieuws. Zo ook vanavond.
Ik kreeg een paar weken geleden een bericht van mijn schoolleider uit een nieuwsbrief van een universiteit, daarin werd een webinar aangekondigd over een onderwerp wat opeens heel relevant weer zou kunnen worden mochten de voortgezet onderwijsscholen toch weer moeten sluiten. Het wordt niet voorspeld maar je leest wel regelmatige adviezen die er wel een oproep toe doen. Het klonk goed, ik kende de partij niet, ik kende de spreker niet, ik kende het onderwerp een beetje en ik had geen idee van de stijl. Ik wist dus niet waar ik écht aan begon toen ik mij inschreef, maar zo leer je nieuwe partijen, sprekers, onderwerpen en stijlen kennen.
Nog half met het bord eten voor mijn neus logde ik in en stond al voor een onaangename verrassing; geen camera én geen microfoon. Dan weet je al dat de interactie die mij activeert waarschijnlijk minimaal zal zijn. Het bleek later dat de animo zo groot was, dat zelfs uiteen gaan in groepen (break out rooms) niet haalbaar was en dat daarom voor een zendende webinar-vorm gekozen was.
Een prima keuze, als de situatie is zoals hij is. Ik zou het zelf anders gedaan hebben, maar ik begreep het. Wat ik niet begreep was dat tijdens een webinar over online lesgeven er zo’n slecht voorbeeld werd gegeven van een online les, veel vertraging in de presentatie, een goed deel van de presentatie was het scherm niet gedeeld, een moderator die pas na tien minuten hiervoor ingreep en een hele magere inhoud. Niet echt practice what you preach dus.
Het was avond, ik was moe en ik werd niet geactiveerd. Dus haakte ik af, niet door de webinar te verlaten maar in gedachten. Mijn telefoon lonkte, ik checkte mijn mail, las hier en daar een berichtje en kreeg niet meer écht mee wat er werd gezegd terwijl ik de spreker wel nog kon horen. Zonde.
Ondertussen appte ik met mijn leidinggevende die ook zou kijken, hij kwam er niet in en verloor de moed om het verder te proberen nadat bij mijn voorlopige review hoorde. In de evaluatie achteraf, waarbij ik collega’s regelmatig vertel over de onderwerpen waar ik over geleerd heb, kon ik het maar over één ding hebben. Waarom bleef ik online? In de anonimiteit van meer dan 200 deelnemers, zonder camera en microfoon, kan je uitloggen zonder dat iemand daar erg in heeft. Als ik niet blijf voor de spreker en zijn ziel waar ik niet op wil trappen, voor wie blijf ik dan wel? Ben ik bang om toch nog iets goeds te missen (terwijl ik de informatie al niet eens meer echt binnenkrijg)? Ik denk dat het iets over mij zegt, zo bevestigde mijn collega ook. Maar wat, dat weet ik nog niet zo goed. Hopelijk volgende keer weer een betere besteding van mijn avond, zonder het dilemma: should I stay or should I go? Scheelt mij weer duivelse dilemma’s over wie ik ben.
Darling, you got to let me know
Should I stay or should I go?
If you say that you are mine
I’ll be here ‘til the end of time
So you got to let me know
Should I stay or should I go?
It’s always tease, tease, tease
You’re happy when I’m on my knees
One day it’s fine and next it’s black
So if you want me off your back
Well, come on and let me know
Should I stay or should I go?
Should I stay or should I go now?
Should I stay or should I go now?
If I go, there will be trouble
And if I stay it will be double
So come on and let me know
This indecision’s bugging me (esta indecisión me molesta)
If you don’t want me, set me free (si no me quieres, librarme)
Exactly whom I’m supposed to be (dígame que tengo ser)
Don’t you know which clothes even fit me? (sabes que ropa me quedra)
Come on and let me know (me tienes que decir)
Should I cool it or should I blow? (me debo ir o quedarme)
Split
(Soplo, enfrió o lo soplo)
Should I stay or should I go now?