Dag 50 – “Never gonna give you up” en “With a little help from my friends”

“Heb jij nog geen achtste dag in de week gekregen dan?”. Het is maandagavond en ik ben met onderwijsvrienden. We praten over onderwijs in een webinar gericht op ontwikkeling en uitwisseling. We wisselen tijdens een ‘garagesale’ uit over wat we in een museum willen zetten, wat we bij het vuil willen zetten, wat we er bij willen shoppen, wat we in het juwelenkistje willen opbergen en wat we naar de restaurateur willen brengen voor een reparatie.

In ons digitale samenwerkingdocument zien we de juwelenkist vollopen, terwijl het vuil en het museum nog leeg blijven. Het valt mij op dat in gesprekken in het onderwijs juist die laatste twee veel besproken worden (“wat gaat er niet goed”) terwijl deze ‘maandagavondgroep’ dus naar het goede kijkt. En daarom zijn wij op maandagavond online voor een webinar, daarom zijn we onderwijsvrienden en daarom spreek ik deze mensen zo graag digitaal, al voordat ik sommigen ‘in het echt’ ontmoet had en zonder anderen ooit ‘echt’ ontmoet te hebben.

Ik heb geen acht dagen in de week. Ik heb geen 30 uur in een dag. Ik heb evenveel tijd en energie als elk ander. Onvoorstelbaar misschien dat ik een jaar of tien geleden te horen kreeg van een therapeut dat ik moest gaan accepteren dat mijn ‘energiepot’ minder gevuld was dan die van anderen. Ik sta voor “get shit done”. En als ik aan anderen vertel dat ik op een doordeweekse avond een online professionaliseringssessie heb gevolgd, dan snappen ze mij niet.

Natuurlijk heb ik daar ook niet altijd zin in, natuurlijk ben ik soms ook moe, maar nooit kwam ik van een koude kermis thuis. They don’t give me up. They don’t let me down. Zij brengen mij wat je nodig hebt als docent in een veranderende (onderwijs)maatschappij. Op Twitter, in een webinar, in een whatsappgroep van een onderwijscommunity, op LinkedIn, in blogs. Ik lees, ik praat, ik leer, ik denk. Altijd loop ik weg met nieuwe ideeën, ben ik aan het denken gezet of heb ik anderen kunnen helpen.

You know the rules and so do I

A full commitments what I’m thinking of

I just wanna tell you how I’m feeling

Gotta make you understand

Never gonna give you up

Never gonna let you down

Never gonna run around and desert you

Never gonna make you cry

Never gonna say goodbye

Never gonna tell a lie and hurt you

Vanavond ging ik met een fijne onderwijsvriendin, al ver voordat we elkaar ontmoeten waren we vrienden, in een breakoutroom het gesprek aan over de zelfstandigheid en autonomie van leerlingen en kwamen we uiteindelijk tóch weer bij de docenten uit. We gunnen iedereen onderwijsvrienden zoals wij hebben, vrienden inspireren je, vrienden zorgen ervoor dat je durft, vrienden zorgen dat je veilig bent, vrienden helpen je het beste uit jezelf te halen.

Dat gun ik iedereen en daarom zit ik op maandagavond, twee uur lang, over onderwijs te praten, te brainstormen over volgend jaar. En alles wat ik daarvan meeneem, neem ik mee mijn team in, mee in de gesprekken met de schoolleiding, mee naar mijn les. Dat gun ik iedereen. Ik gun dat iedereen durft te proberen, te leren, vooruit te gaan, fouten te maken en alles uit elke dag, elke les, elke vergadering te halen, net zoals ik. Ik gun iedereen de vrijheid te voelen die ik voel.

Om daarbij te helpen, probeer ik er voor je te zij . Of ik je nou goed ken, niet ken of ‘alleen’ online ken. Ik ben je onderwijsvriend. Never gonna give you up. Never gonna let you down (I’ll try). Dat allemaal dankzij mijn onderwijsvrienden. I get ‘high’ with a little help from my friends.

What would you think if I sang out of tune?

Would you stand up and walk out on me?

Lend me your ears and I’ll sing you a song

And I’ll try not to sing out of key

How do I feel by the end of the day?

Are you sad because you’re on your own?

No, I get by with a little help from my friends

Mm, get high with a little help from my friends

Mm, gonna try with a little help from my friends

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *