Dag 175 – “Be our guest”
Dit verhaal hoort bij mijn werkdag van maandag 1 februari.
Met alles wat nieuw is in de huidige tijd, kon er nog wel eentje bij. De open dag. Een periode die een immens lange aanloop kent, de voorbereidingen beginnen voor mijn collega letterlijk maanden van tevoren. Een flinke klus, die normaal al tijd, energie en scherpte genoeg vraagt van mijn collega en iedereen die in een voorstadium betrokken is.
Lang leek het toch te kunnen, geen normale open dag, maar wel iets met rondleidingen. Kleine groepjes, kind met één ouder maximaal, inschrijvingen en triage vooraf. Ze de school laten zien, al was het maar een kale versie er van. Dus begonnen een paar maanden geleden de voorbereidingen hiervoor. Website ingericht, indelingen gemaakt en we konden live. Tot de maatregelen weer gewijzigd werden.
Vlak voor de kerstvakantie kon er een streep door dit plan, op naar plan c. Het moest helaas toch een online open dag worden, na alles op alles gezet te hebben dit te voorkomen, konden we niet anders. We gunnen de leerlingen uit groep 8 meer dan dat, we gunnen ze een betere manier om de middelbare scholen te leren kennen, we gunnen ze meer tijd om te wennen aan het idee, we gunnen ze een échte kennismaking.
Dus trokken we alsnog, of weer, alles uit de kast. Meer en nieuw filmmateriaal om een beter gevoel te krijgen van de school én een online open avond, die past bij onze stijl. Op drie momenten, met verschillende rondes (“lokalen”) waar digitaal “binnengelopen” kan worden om een verhaaltje over iets van onze school te horen. Beginnend in de aula met een praatje van de schoolleider.
Vanwege mijn opleiding was ik vanmiddag en vanavond niet ingedeeld, maar voor de zekerheid kwam ik ’s middags wel naar school om vanaf daar in te bellen in de sessie. Zodat mijn collega’s van ons praktijkvak nog even mijn hulp kunnen inroepen voor wat info over ons vak en om het geheel in een mooie presentatie lay-out te gieten, en om paraat te staan bij mogelijke technische problemen.
De pauze van mijn opleiding valt precies gelijk met de start van het praatje in de aula, ik loop daar dus naar toe, vlak voor aanvang. Ik kijk op het scherm van mijn schoolleider die helemaal klaar stond en zie om drie minuten voor aanvang nog geen enkele deelnemer. Ondertussen zie ik de collega’s die dit onderdeel in goede banen leiden heel rustig staan wachten. Ik voel nattigheid en vraag het na, bij de sessieleider. We besluiten per direct onze ‘businesspartner’ (medewerker van de marketing en communicatie afdeling met onze locatie in haar portefeuille) te bellen.
“Nee hoor, niets aan de hand, iedereen zit al in de vergadering, alleen jullie nog niet”. Dus wél iets aan de hand! Na wat getouwtrek stuurt ze ons de link die ouders blijkbaar hadden ontvangen en die dus anders was dan de link die wij hadden gekregen. Drie minuten na de beoogde tijd, start mijn leidinggevende dan toch zijn praatje, wordt hij onderweg nog gedempt door een deelnemer omdat deze ‘verkeerde’ vergadering niet goed stond ingesteld en waren we pas net begonnen.
Ondertussen werden snel alle nieuwe links verspreid met de collega’s omdat er dus duidelijk iets niet goed gegaan is. Dus liep mijn pauze uit en liep ik een rondje door de school om de verschillende groepen te wijzen op de verandering, dan weet je opeens waarom we er wél voor gekozen hadden om de verschillende groepen vanuit een lokaal te laten presenteren.
Als de adrenaline bij mij weer wat gezakt is, de open middag loopt, keer ik terug naar mijn laptop in een uithoek van de school. Een kwartiertje later dan gepland verwacht ik midden in een theoriedeel binnen te vallen. Ik pak mijn oortjes, kijk op het scherm en ik schrik weer. Ik zie namelijk maar één andere deelnemer en trek daarom de conclusie dat ik blijkbaar in een breakoutroom ben geplaatst om uit te wisselen. Ik voel me meteen schuldig dat ik er niet was en bied mijn excuses aan. De ander schrikt en opeens ploppen de camera’s van de trainers aan. Weer onnodige adrenaline, ze hadden gewoon door de drukte van deze tijd besloten de dag eerder te eindigen en de rest via zelfstudie aan te bieden. Iedereen was dus in dat kwartiertje dat ik weg was vertrokken en er was niets waar ik mij schuldig over hoefde te voelen.
Leuk ding die adrenaline, het helpt mij actie te ondernemen, scherp te zijn en dingen te regelen. Maar hij gaat niet in de koude kleren zitten! Gelukkig kan ik zelf wel een rondje door de school lopen en kijken hoe het loopt, daar word ik dan vanzelf weer rustig van. Het loopt. Ik kan naar huis.
Ma chère Mademoiselle, it is with deepest pride
And greatest pleasure that we welcome you tonight
And now we invite you to relax
Let us pull up a chair as the dining room proudly presents
Your dinner!
Be our guest! Be our guest!
Put our service to the test
…
You’re alone and you’re scared
But the banquet’s all prepared
No one’s gloomy or complaining
While the flatware’s entertaining
We tell jokes! I do tricks
With my fellow candlesticks
And it’s all in perfect taste that you can bet
Come on and lift your glass
You’ve won your own free pass
To be our guest
If you’re stressed, it’s fine dining we suggest
Be our guest! Be our guest! Be our guest!
Life is so unnerving
For a servant who’s not serving
He’s not whole without a soul to wait upon
Ah, those good old days when we were useful
Suddenly those good old days are gone
Ten years we’ve been rusting
Needing so much more than dusting
Needing exercise, a chance to use our skills
Most days we just lay around the castle
Flabby, fat and lazy
You walked in and oops-a-daisy
It’s a guest! It’s a guest!
Sakes alive, and I’ll be blessed
…
Heaven’s sakes! Is that a spot?
Clean it up! We want the company impressed
We’ve got a lot to do!
Is it one lump or two?
For you, our guest!
She’s our guest!
She’s our guest!
(Be our guest)
Be our guest! Be our guest!
Our command is your request
It’s been years since we’ve had anybody here
And we’re obsessed
With your meal, with your ease
Yes, indeed, we aim to please
While the candlelight’s still glowing
Let us help you, we’ll keep going
Course by course, one by one
‘Til you shout, “Enough! I’m done!”
Then we’ll sing you off to sleep as you digest
Tonight you’ll prop your feet up
But for now, let’s eat up
Be our guest!
Be our guest!
Be our guest!
Please, be our guest!
Het liedje luisteren doe je hier: https://open.spotify.com/track/6btdYzQ8eZFBrOlUKVHuz0?si=3BYHsuZLR32VVIAcvnXIEw
De hele afspeellijst van mijn blogs hier: https://open.spotify.com/playlist/5EtxaLDydwfpnPsFrSS3Oh?si=Q38OEQ4aSDWoR42OH9Ef6A