Collega, als ik zijn les in loop: “Loop je moeilijk?”

Ik: “Ja, spierpijn in mijn rug. Ik heb gister met tegels lopen sjouwen en dat was natuurlijk niet verstandig aangezien ik al wat last had.”

Leerling M. (14 jaar) onderbreekt ons gesprek: “Mevrouw, hoe oud bent u eigenlijk?”

Ik: “Is dit gewoon een hele spontane vraag of is dit omdat ik last heb van mijn rug…”

Leerling M. snapt waar ik op doel en begint te stamelen: “Oh.. Uh… Nee hoor gewoon.”

Leerling J. (14 jaar): “Ik heb ook last van mijn rug hoor mevrouw.”

Leerling E. (14 jaar): “Ik ook!”

Leerling M. sluit hem zelf al: “Ik heb ook last van mijn rug!”

Antwoord heb ik uiteindelijk niet meer gegeven, het was niet meer nodig. En mijn collega’s waren minstens even erg, zodra ze door hadden dat ik slechter liep of bukte: “uitgegleden met hockey?”, “te hard gefeest dit weekend?” of een ouderwets “Gaat ie lekker?” was wat ik kon krijgen. En hulp op mijn tas op te pakken van de grond als ik daar om vroeg, dat gelukkig dan ook weer!