Dag 180 – “While I shovel the snow”

Dit verhaal hoort bij mijn werkdag van maandag 8 februari.

Er is sneeuw gevallen, en sneeuw maakt alles lichter. Letterlijk, door alle lichtweerkaatsing is het overdag maar ook ’s avonds lichter. Maar ook figuurlijk, het leven lijkt makkelijker en leuker als er sneeuw ligt. Zo veranderde het zwart in een weekend tijd in wit.

Tijdens en na de zondagse sneeuwstorm ben ik veel buiten geweest. Wandelen, genieten, wintersportkleding aan mijn lijf. De wintersport die dit seizoen niet kan, kregen we zo toch nog even een proefje van. The winter’s here.

Na dit weekend kon ik er dus weer tegenaan, de wereld was weer licht, wit. Toch werd het ook een bijzondere dag, dóór de sneeuw. De schoolleiders bogen zich er vrijdag al over; kunnen wij maandag wel open? Omdat een weersvoorspelling een voorspelling is en het weer zich er niet altijd aan houdt kregen we zondag het uiteindelijke bericht: “We blijven morgen fysiek gesloten. Dat betekent dat klas 4 ook online gaat op basis van het bestaande rooster.”

Sneeuwvrij, zonder sneeuwvrij te zijn want we draaien immers al online lessen voor het grootste deel van de school. Dat betekent dat ik, de expert van online lesgeven zonder praktijkervaring, vandaag ook éindelijk mijn eerste online les moest geven. Na in meerdere workshops aan docenten uitgelegd te hebben, ‘hoe het moet’, doe ik het vandaag zelf. Stiekem, toch best leuk.

Ik richtte een plekje in, in mijn keuken en gaf de les vanaf het schiereiland in mijn keuken. Bovenop de kookplaat, die uiteraard af en toe tijdens mijn les aan ging omdat ik met mijn handen op de aan-knop leunde. Terwijl de leerlingen een vraag maken, draai ik me even naar rechts om een kopje thee te tappen uit de kokend waterkraan en mis ik zo niets van de les.

Natuurlijk willen ze weten of ik het schoolexamen van voor het weekend al nagekeken heb, of dat ik al een idee heb hoe het gemaakt is. Maar dat doet er vandaag niet toe, vandaag is weer een nieuw begin, een nieuwe periode is van start gegaan. We maken lekker en relaxt een start aan het nieuwe onderwerp. Ook ik leer nu de geruchte zwarte vierkantjes die leerlingen moeten voorstellen kennen.

Twijfelend over of ik dit bespreekbaar maak of niet, draai ik de les verder zonder twijfel. Met afwisseling tussen uitleg en dingen doen. Én met die heerlijke mute knop! Wat zullen alle docenten dat straks gaan missen als we terugkeren naar de lessen in het lokaal ;-). Mijn klas is nog nooit zo gerust geweest, ze hebben misschien wel harder gewerkt dan in mijn reguliere lessen, ze hebben zeker níet minder geleerd maar ze stelden wel een stuk minder vragen. We hebben samen zeker geleerd vandaag, dat online leren is dus zeker niet kansloos, maar jeetje, wat hebben we minder gelachen, wat waren we minder écht in contact. Ik ga mute missen, maar krijg er straks mijn leerlingen weer voor terug.

Well they say, “Can’t please everyone”

But I’m stuck on a winning streak

Well today, there’s clarity

And tonight, I see tomorrow

All at once, the winter’s here

All the lochs are frozen over

As I look in back of me

See a shape beside the walkway

Half of my life, I’ve been watching

Half of my life, I’ve been waking up

Birds in the sky could warn me

There’s no life like the slow life

So for now, I’ll take my time

For now, I can’t be bothered

But I learned a lot of things

And I fudged a lot of numbers

Once again, the winter’s here

All the lochs are frozen over

So I look in back of me

See a shape beside the walkway

Het liedje luisteren doe je hier: https://open.spotify.com/track/6EboCPVYeK0gNApx59q6Uo?si=Q9imkEcSSuS__1yudxvrSA

De hele afspeellijst van mijn blogs hier: https://open.spotify.com/playlist/5EtxaLDydwfpnPsFrSS3Oh?si=Q38OEQ4aSDWoR42OH9Ef6A

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *