Dag 178 – “Call me, beep me”

Dit verhaal hoort bij mijn werkdag van donderdag 4 februari.

De dag des oordeels is aangebroken. Vanmiddag heb mijn leerlingen NaSk1 hun schoolexamen gemaakt en morgen is het de beurt aan mijn groep NaSk2-leerlingen. Toen ik ze in december overnam heb ik ze een paar beloftes gedaan. Ik zou voor rust zorgen, voor duidelijkheid, voor informatie, en dat soort dingen. In lijn met mijn persoonlijke doelstellingen: informatie per leerdoel, alle tijden mogelijkheid om uitleg opnieuw te bekijken en er voor ze zijn als dat nodig was.

Heel expliciet staat daar niet bij: een voldoende halen voor het schoolexamen. Niet mijn belofte aan hun, niet mijn persoonlijke doelstelling. Er is namelijk een probleem, meer dan je best kan je niet doen. Zij niet én ik niet. Dus ik kan me uit de naad werken, zij kunnen alles op alles zetten en dan nog kan het zo zijn dat we niet het gewenste doel van een voldoende bereiken. Dit heb ik dus ook niet als stip op de horizon gezet.

We hebben gewerkt aan de leerstof, aan het opdoen van succeservaringen, we hebben hele moeilijke opgaven gemaakt, we kregen soms een error in ons hoofd en soms lukte het. Soms zagen we het even niet meer zitten maar altijd gingen we er weer voor. En nu moesten ze het zelf doen.

Nadat ik uitgebreid gewerkt had aan mijn eerste doelstellingen, bleef er nog een belangrijke over. Er voor ze zijn als ze het nodig hebben. Dus beloofde ik ze plechtig dat ze mij op elk moment een chat mochten sturen als ze ergens vastliepen bij het voorbereiden op hun schoolexamen. Ik beantwoorde chats in het weekend, heb zelfs nog met een vader van een leerling gechat om ze verder op weg te helpen, ik gaf reactie op hun gemaakte werk als ze dat naar mij toestuurde, ik legde nog iets uit als ze ergens een vraag over hadden.

Mijn leerlingen vonden het wel gek, en dat snap ik ook wel. In de laatste week hadden ze mij, zoals verwacht, meer nodig dan in de periode daarvoor. Nu waren zij namelijk bezig met wat er komen kwam, zoals een goede puber: enkele dagen van te voren. Dus dat klopte wel. Daarom hadden ze deze week ook meer vragen over mijn bereikbaarheid: “kunnen we u echt altijd een bericht sturen en dan geeft u ook antwoord?”. Ik zag wie het vroeg en ken mijn pappenheimers. Zijn dag-nachtritme is anders dan die van een volwassene met een baan overdag. Een nachtdier. Mijn antwoord spitste ik daar ook op toe: “Tot elf uur ’s avonds beloof ik deze week sowieso een reactie.”. Hij leek gerustgesteld: “Oh dat is geen probleem, dan stuur ik u tijdens het leren gewoon een chat en als u dan weer wakker wordt kunt u hem beantwoorden voordat ik wakker word.”

Natuurlijk stuurde hij mij uiteindelijk niets, soms is het alleen de gedachte al die telt. Dat is in ieder geval voor veel van mijn leerlingen zo, het idee dat ik er voor ze ben gaf al steun. En de andere? Misschien hadden die uiteindelijk geen vragen of helemaal niet geleerd.

Er waren wel leerlingen die er gebruik van gemaakt hebben, ze hadden ook vanavond weer tot elf uur met vragen over het schoolexamen van morgen. Om kwart over negen kreeg ik een berichtje, die ik meteen vanaf de bank kon beantwoorden.

“Hai mevrouw, ik ben nu aan het leren. Staat de dichtheid van verschillende stoffen ook in de BINAS? Groetjes.”

– “Zeker weten!” En ik stuurde er nog een foto bij van de betreffende tabel in het boekje.

“Wow u reageert echt super snel! Dankuwel!”

Een kinderhand is gauw gevuld zeggen ze toch? En natuurlijk kunnen niet alle docenten dit doen en snap ik dat heel goed. Maar ik zit met mijn eindexamenleerlingen nou eenmaal in een bijzondere situatie, dus dat vraagt ook om bijzonder gedrag. Zolang ik dit kan doen voor, zal ik dat ook blijven doen. Want we weten allemaal dat het fijn is dat er iemand bereikbaar is voor welke vraag dan ook. Dan weet ik: ik heb er alles aan gedaan. Zij zijn aan zet.

Ooohh yeahh yeah

I’m your basic average girl

And I’m here to save the world

You can’t stop me

Cause I’m Kim Pos-si-ble

There is nothin I can’t do

When danger calls

Just know that I am on my way

It doesn’t matter where or

When there’s trouble

If ya just call my name

Kim Possible

Call me, beep me if ya

Wanna reach me

When ya wanna page me it’s okay

I just can’t wait until I hear

My cell phone ring

Doesn’t matter if it’s day or night

Everything’s gonna be alright

Whenever you need me baby

Call me, beep me if ya

wanna reach me

Message clear, I am here

(Let me reassure you)

I’m never gonna leave you alone

(I am on my way)

You can always count on me

When it gets stuck I’ll help you see

I will help you find your way

(Help you find your way)

It doesn’t matter where or

when there’s trouble

If ya just call my name

…

Doesn’t matter where

Doesn’t matter when

I will be there for ya til the very end

Danger or trouble

I’m there on the double

You know that you always can call

Kim Possible

Yeaahh yeaah

Het liedje luisteren doe je hier: https://open.spotify.com/track/4gLJSncpK6VnvWLFNy7ejf?si=6HDJwtvqROm5fJMGemh72g

De hele afspeellijst van mijn blogs hier: https://open.spotify.com/playlist/5EtxaLDydwfpnPsFrSS3Oh?si=Q38OEQ4aSDWoR42OH9Ef6A