Dag 169 – “Time”
Dit verhaal hoort bij mijn werkdag van vrijdag 22 januari.
Tijd. Een bijzonder goed, onder welke omstandigheid dan ook, tijd loopt altijd door. In tijden van verveling lijkt de tijd langzaam te gaan, in tijden van drukte juist weer snel. Het maakt tijd niet uit, het is er gewoon altijd en zal er altijd zijn. Gisteravond was een speciale tijd. Voor mensen die van mooie getallen houden, dan. Het was namelijk het 21ste uur, de 21ste minuut, 21ste seconde van de 21ste dag van het 21ste jaar in de 21ste eeuw. Kortom; 21212112121.
Voor tijd is dit geen speciaal moment, alleen voor mensen in dit interessant. Want de tijd loopt gewoon door. Om het moment vast te leggen nam ik een screenshot, ook daar trok de tijd zich niets van aan. Tijd in deze tijden is anders dan normaal. Bijna een jaar geleden werd de eerste lockdown aangekondigd, wisten wij veel dat we een jaar laten nog steeds of wéér binnen zouden zitten, dat scholen voor de tweede keer gesloten zouden zijn. Het lijkt als zolang geleden dat alles normaal was, het lijkt al zo lang geleden dat je op minder dan anderhalve meter van mensen mocht zijn en dat je niet hoefde te denken hoe en met wie je wel kan afspreken.
Een jaar kan dus heel lang en heel kort tegelijkertijd aan voelen. Ook de tijd in de school is veranderd. Minder mensen in de school, minder lessen op je rooster, minder routine. Tijd is daardoor niet meer hetzelfde. Leefden wij van les tot les, nu moet je zelf je eigen tijd in de gaten houden. Je eigen routine maken.
Zo ben ik het ene moment blij met de extra tijd die ik ’s ochtends heb op mijn bed uit te komen, ben ik het volgende moment alweer de tijd vergeten.
Zo kan ik het ene moment genieten van een pauze met een paar collega’s, om elkaar kort daarna te zeggen: “oh ja, niet vergeten dat we zo (samen) les hebben!”.
Zo ben ik het ene moment weer lekker aan het werk en kan ik weer lekker wat dingen afstrepen, om het volgende moment een chat te krijgen: “we hebben nu les!!”. Oh ja… Tijd vergeten!
Wat je ook doet, de tijd blijft wel doorgaan, je kan er dus maar beter van genieten en het beste van maken, voordat je het weet is de tijd weer voorbij. Vergeet daarom niet af en toe op de klok te kijken, anders vergeet je straks de tijd nog! Dat kan immers de beste overkomen ;-).
Ticking away the moments that make up a dull day
You fritter and waste the hours in an offhand way
Kicking around on a piece of ground in your home town
Waiting for someone or something to show you the way
Tired of lying in the sunshine, staying home to watch the rain
You are young and life is long, and there is time to kill today
And then one day you find ten years have got behind you
No one told you when to run, you missed the starting gun
So you run and you run to catch up with the sun but it’s sinking
Racing around to come up behind you again
The sun is the same in a relative way but you’re older
Shorter of breath and one day closer to death
Every year is getting shorter never seem to find the time
Plans that either come to naught or half a page of scribbled lines
Hanging on in quiet desperation is the English way
The time is gone, the song is over
Thought I’d something more to say
Home, home again
I like to be here when I can
When I come home cold and tired
It’s good to warm my bones beside the fire
Far away across the field
The tolling of the iron bell
Calls the faithful to their knees
To hear the softly spoken magic spells
De liedjes luisteren doe je hier: https://open.spotify.com/track/4xHWH1jwV5j4mBYRhxPbwZ?si=HNCx2fAaSlWai3qWoECF2g
De hele afspeellijst van mijn blogs hier: https://open.spotify.com/playlist/5EtxaLDydwfpnPsFrSS3Oh?si=Q38OEQ4aSDWoR42OH9Ef6A