Dag 164 – “(S)He’s got it all in control”
Dit verhaal hoort bij mijn werkdag van vrijdag 15 januari.
Je kan wel stellen dat ik bést wel online ben. Is het mijn laptop niet met mail of Teams, dan is er altijd nog de kans dat de iPad, mijn telefoon of watch om aandacht vraagt. Dus probeer ik altijd gedurende de dag hier en daar een appje, chatje of mailtje te beantwoorden. Dat lukt altijd aardig en geeft mij wat rust, wetende dat ik daar op de hoogte ben.
Maar sommige dagen… Nou sommige, het gebeurt mij eigenlijk nooit, maar héél soms ben ik niet bij. Van het nieuws gedurende de dag ben ik zelden op de hoogte, zoals ik altijd weer ontdek als ik thuis kom en hoor “heb je het gehoord van …” en vul dan maar iets nieuwswaardigs in op de puntjes. Wel ben ik altijd op de hoogte van wat er gebeurt is in appgroepen en op ongeveer elk vlak van mijn werk. Vandaag niet.
Als ik klaar zit voor mijn digitale vergadering, thuis op de bank, krijg ik een telefoontje. Paniek. De concierge en zijn leidinggevende hebben tape nodig, per direct, om in de aula en de gangen aan te geven waar leerlingen we of niet mogen zitten in verband met de anderhalve meter afstand. En ik weet tape te vinden bij ons op school. Van alle markten thuis, spring ik onverwachts en halsoverkop op de fiets, regel ik het tape en log ik alsnog op tijd in bij mijn vergadering. De ochtend begint nu al gehaaster dan verwacht.
Ondertussen is de aula ingericht als lokaal waar bijna dertig leerlingen terecht kunnen op anderhalve meter en is er een rooster opgesteld voor volgende week waarbij alle eindexamenklassen les krijgen in die aula of in twee lokalen vlak bij elkaar. Wij bespreken in ons overleg de laatste details hiervoor, om met het naar buiten stappen al te ontdekken dat de plaksels van de mannen vanmorgen niet het effect gaat hebben wat wij willen. Teveel plekken waar ze alsnog bij elkaar kunnen kruipen en kruizen die duidelijk niet voldoende afstand aangeven. Daar is dus nog ruimte voor verbetering.
Daar heb ik alleen geen tijd voor, want omdat voor mijn vakken de toetsen zijn uitgesteld krijg ik deze morgen de vuurdoop. Geen SE’s, betekent als enige wél lesgeven in deze toetsweek. In twee lokalen tegelijkertijd. Alle eindexamendocenten mochten gister hun voorkeur aangeven, aula of twee lokalen tegenover elkaar. Ik wilde weer anders zijn en koos twee lokalen die met elkaar verbonden zijn met een tussendeur.
Dus daar sta ik vandaag, in de deuropening, tussen twee lokalen in. Links van mij leerlingen, rechts van mij leerlingen. Maar voordat dit kan, moet ik wel nog even zelf snel het lokaal inrichten. Deze klus stond namelijk pas voor vanmiddag op de planning omdat maandag immers pas officieel weer les is. Dus sta ik te slepen met tafels en stoelen, maak ik een hels kabaal en haast ik mij te pletter om nog op tijd klaar te zijn voor mijn les. Wat ben je dan blij met een mentormaatje die gewoon ongevraagd komt helpen, niet te beschrijven.
Twee lokalen betekent twee borden, tv’s eigenlijk, om te bedienen, tegelijkertijd. Ik had daar afgelopen 24 uur natuurlijk wel over nagedacht en dacht eigenlijk, dat chef ik wel. Met een klein plannetje op zak en mijn digitale vaardigheden moet ik dit toch wel uit mijn mouw schudden. Best tevreden met mezelf begon ik met mijn opstelling, laptop verbinden aan bord één, Teams vergadering starten, gesprek joinen met mijn iPad, deze draadloos verbinden met de AppleTV van bord twee en klaar is kees. Presentatie openen en geven vanaf mijn iPad op mijn mobiele bureau.
Het idee was ook goed, maar lang nog niet perfect. Ik wilde wat schrijven, dat kon niet. “Wacht!”, dan zet ik de iPad in een houder en laat ik met de camera zien wat ik teken op papier, dat kon niet. Zo liep ik, voor mijn doen, toch best een beetje te stuntelen. Back to the drawingboard.
Tel daar een klas opgeschoten pubers die net uit hun examenweek komen en hun eerste keer les op anderhalve meter bij op, en je hebt hét recept voor een doodvermoeide docent. Uitgeteld plof ik na mijn lessen op een stoel in de personeelskamer. Dit was zwaar, hetzelfde aantal leerlingen, een dubbel aantal lokalen. Raar hoeveel effect dit toch heeft.
De dag is alleen nog niet klaar, er moeten nog mails naar ouders uit én we hebben een digitale borrel op de planning staan. Ik borrel, ik werk en voordat ik het weet is het avond en de dag voorbij. Als vanouds kwam ik in het donker op school, stapte ik in het donker weer op de fiets om samen met mijn leidinggevende op te fietsen.
Als ik thuis kom kijk ik op mijn telefoon en schrik als ik zie dat ik appjes van 10 uur geleden nog niet eens gezien heb, niets voor mij. Maar zo’n dag was het dus. Letterlijk niets was normaal vandaag, mijn appgedrag, mijn controle, mijn manier van lesgeven, mijn energieniveau, de borrel en het tijdstip waar ik op vrijdag stop met werken. Gekkenhuis. Moe maar voldaan plof ik vandaag nog één keertje neer, het is weekend. Nu heb ik alles weer onder controle.
He’s got it all in control
He’s got it all in control
He’s put that reassurance
Way down in my soul
He’s got it all in control
I’ve put my life in His hands
I’ve put my life in His hands
So every road I walk down
I’m sure is in His plan
‘Cause I’ve put my life in His hands
He holds the stars in the sky
He holds the land back from the sea
If He can do all of that
Surely he can take care
Of you and me
He’s got it all in control
De liedjes luisteren doe je hier: https://open.spotify.com/track/5h6c8ILzMFFjlp7wNWWdRX?si=NrX6RhQJS7a_kPkx9fJ4Kw
De hele afspeellijst van mijn blogs hier: https://open.spotify.com/playlist/5EtxaLDydwfpnPsFrSS3Oh?si=Q38OEQ4aSDWoR42OH9Ef6A