Dag 159 – “Drinking alone”

Dit verhaal hoort bij mijn werkdag van vrijdag 8 januari.

Mijn collega’s plagen mij er geregeld mee, de persoon die anderen vertelt hoe je online les moet geven, geeft geen online les. In het afgelopen half jaar heb ik online trainingen verzorgd over effectief, interactief, formatief én online onderwijs aan docenten door het land, en voor de kerstvakantie mocht ik aan mijn collega’s laten zien hoe dat digitaal in z’n werk gaat. En toen bleek dat ik als een van de weinigen geen online lessen heb, want ik geef een praktijk vak in de onderbouw dat niet door gaat online en de eindexamenklassen.

Wat mijn collega’s, en ik eigenlijk ook, toen even vergeten waren: ik ben ook mentor! En bij het mentoraat horen ook mentorlessen en bij afstandsleren horen dus ook online mentoruurtjes. Voor 25 minuten per week verzorg ik dus wél online les, alleen dan zonder echt les te geven en samen met mijn collega. Omdat ik het zelf ook bijna vergeten was moest de creativiteit snel aangeboord worden. Wat moet ik na zo’n eerste week online en thuis nu echt bespreken met mijn leerlingen?

Het antwoord voelde voor mij nogal logisch: kijken hoe het met ze gaat en hoe ze de eerste week weer thuis ervaren hebben. Deze tweede lockdown volgt namelijk na een vakantie, in tegenstelling toen in maart, en dit lijkt mij voor de kids een extra uitdaging. In mijn hoofd werkt het dan zo dat de werkvormen al snel zichtbaar worden als plaatje in mijn hoofd.

Om het niet te vergeten dump ik het meteen in een chat naar mijn mentormaatje, ik typ lekker weg en opeens kreeg ik een reality check. Wacht. We hebben natuurlijk maar vijfentwintig minuten! Mijn collega schreef mij toen de legendarische woorden terug: “rammen rammen rammen dus”.

Aangezien hij ook een praktijkdocent is en geen enkele ervaring heeft met online lesgeven (of anderen er over te vertellen), was alles nog nieuw. Ik nam het voortouw en bereidde de les voor die ik had bedacht.

“ Voor de mentorles zo dacht ik aan het volgende:

• welkom heten / casual kletspraatje

• mentimeter – dia 1: hoe gaat het met je (kiezen uit een emoji)

• mentimeter – dia 2: wat was de beste online les van deze week en waarom denk je dat dit de beste les was (open vraag)

• mentimeter – dia 3: wat was de minste les van deze week en hoe komt dit volgens jou (open vraag)

• padlet – post-its plakken – dingen die jou heel goed af gaan deze week, dingen die je heel lastig vindt in lockdown, qua school

• afsluiting – eventuele vragen nog in de chat (of ook via de padlet)”

Zo geschiedde, not bad for a first time. Alles verliep zoals bedacht, alles paste in de les en precies op tijd waren we klaar voor de afronding. Wat bijzonder om zo al die koppies van die kids op je scherm te zien, ik ben toch gewend aan groepen of plukjes volwassenen op mijn scherm. Als je een open vraag stelt kan je de krekels op de achtergrond horen tjirpen, maar als je vraagt om in 3–2–1 iets in de chat te gooien stormt het op Teams als de wervelwind van berichten binnen komen. Betrokken op hun eigen veilige manier.

We halen prachtige feedback op voor de collega’s, een paar van de mooie complimenten deel ik die middag nog en daarmee maakte ik het weekend van die docenten. Ook gaven ze hele hoge percentages aan op de check-outvraag: “hoeveel procent van het werk in de studiewijzers heb je af?”. We kregen een prachtig inzicht in hoe het met ze gaat en dat viel niet tegen. Een leerling die aangaf er “fucking depressed” van te worden, maar de meesten vonden het goed te doen zo. Precies zoals wij het wilden, het gaat namelijk niet alleen maar (zelfs niet voornamelijk, wat mij betreft) om de leerstof die gepland is in een schooljaar, het gaat er om hoe het met ze gaat, dat het duurzaam is, dat ze het volhouden, dat het ‘te doen’ is.

De les vloog voorbij en de vrijmibo kwam met rasse schreden dichtbij. Mijn vriend pakt elke vrijdag in ons thuiskantoor om vier uur wat chips en een biertje er bij om met zijn collega’s te proosten. Ik kreeg ook een bakje, en een colaatje en zat daar alleen. Te werken. Want dat blijf je nu opeens gewoon doen, terwijl je normaal op dat tijdstip al aan de kletspraat zat. Tja… Af en toe is het toch wel wennen hoor. Drinking alone, not drinking (alone) together.

We should be drinkin’ alone together

‘Cause drownin’ the pain is better

With somebody else who got problems

We ain’t gonna solve ‘em

But misery loves company

Tonight all I need is a stranger

Lips with a whiskey chaser

And a corner booth kiss to make me forget that he’s gone

Oh, we should be drinkin’ alone

Drinkin’ alone, drinkin’ alone (together)

Baby, we shouldn’t be drinkin’ alone (we should be drinking alone)

Drinkin’ alone, drinkin’ alone

Baby, we shouldn’t be drinkin’ alone

De liedjes luisteren doe je hier: https://open.spotify.com/track/4objxuNfJlJHomkRIPa2Y2?si=4F5cjMZKR4i09F_JxQRGnA

De hele afspeellijst van mijn blogs hier: https://open.spotify.com/playlist/5EtxaLDydwfpnPsFrSS3Oh?si=Q38OEQ4aSDWoR42OH9Ef6A