Dag 152 – “Pinball wizard”

Dit verhaal hoort bij mijn werkdag van woensdag 16 december.

De school is dicht, de leerlingen vervroegd met kerstvakantie. Behalve onze eindexamenleerlingen, zij krijgen morgen een dag online les waarna de vakantie ook voor hun begint, zoals vooraf al gepland op vrijdag. Een greep uit de beslissingen van ons overleg van gistermiddag.

De interim schoolleiding, de trainee schoolleider en de net-reïntegrerend schoolleider, samen met drie docenten, waarvan eentje met roosterkwaliteiten en tevens examensecretaris, en ons zorgcoördinator. We kwamen gister voor het eerst bijeen in deze samenstelling, gekozen door de interimmer en trainen. Wat onwennig, een deel van ons zat ook in de vorige werkgroep maar een deel is nieuw. Niet iedereen begreep direct waarom zijn of haar rol van meerwaarde zou zijn.

Toch blijkt al snel dat de groep goed gekozen is. Juist die stem uit de zorg en juist die stem van “gewoon een docent” (zoals hij zichzelf beschreef) zijn van meerwaarde. Juist hij bleek een belangrijke rol te spelen in het bewaken van onze principes van voor de zomer, van onze visie op afstandsleren.

Gister moesten er een paar grote beslissingen genomen worden in de groep, beslissingen waar we zeker niet allemaal meteen hetzelfde over dachten. Dus ping pongde we af en toe heen en weer, als pinball wizards. Dit proces vormde ons als groep, hiermee werd duidelijk hoe we over dingen denken en wat we aan elkaar hebben. Became part of the machine, zo werden we een groep: werkgroep Lockdown.

Natuurlijk hadden we op een middagje na de lessen niet alle wijsheid in pacht. Zo was nog niet volledig duidelijk wat nu moet, met name rond de eindexamenklassen, en wat mag. We wisten wel dat we wederom met het team een stap te maken hadden, een stap die we vandaag moesten zetten. Dus we gooiden de school vandaag dicht en Teams open.

We maakten een dagindeling en deelden deze met het team, inclusief inkijkje in de eerste plannen. Om vanmorgen samen als werkgroep de draad weer op te pakken. Ondertussen hadden de collega’s de tijd om materiaal te ontwikkelen voor na de kerstvakantie, de tijd van afstandsonderwijs 2.0.

De rest van vandaag stond in het teken van het team. Een gezamenlijke start met het team waarin de plannen uit de doeken worden gedaan, klas 4 na de kerstvakantie op school, niet in het tijdelijke gebouw, de andere leerjaren online mét live momenten. Dat was best even schakelen, want voor de zomer hadden wij gekozen voor asynchroon afstandsonderwijs, een hele bewuste keuze gebaseerd op ervaringen van andere landen die vaker te maken hebben met uitbraken van ziektes. Die visie, dat gewoon alles naar online verhuizen niet het beste onderwijs maakt, daar staan we nog steeds achter. Toch was daarnaast het besef dat we als team het niet helemaal uitgevoerd kregen zoals bedacht was.

We geloven nog steeds in het belang van zelfstandigheid en tijd om te werken, maar bieden dit keer wel ook korte livemomenten aan. Tot de geruststelling van, maar niet dóór, een aantal ouders die op maandagavond al in de mail geklommen waren om ons duidelijk te maken “dat we het nu toch anders moesten aanpakken”, nog voordat wij überhaupt de kans hadden gekregen om te vertellen hoe we het gingen aanpakken.

Waar dingen veranderd moeten worden, zijn er altijd wel mensen teleurgesteld. Want ook het feit dat we het onderwijs voor 1 á 2 dagen opschortte werd niet door elke ouder goed ontvangen, want “we hadden toch maanden kunnen voorbereiden dit keer”. Toch bleek hoe nodig en hoe fijn dit wel was. We vragen weer wat nieuws van ons team, nieuwe vaardigheden. We hebben er alles aangedaan om voorbereid te zijn op wat komen gaat, maar alles is onvoorspelbaar gebleken. Dat de scholen dicht gingen was een mogelijkheid, maar hoe weet je pas op het moment zelf. Zo had niemand van ons voorzien dat klas 4 gewoon naar school moest blijven gaan of hoe de kwetsbare leerlingen opvang verwacht zou worden.

We hebben de juiste beslissing genomen en mijn collega en ik schudde die middag zo een paar workshops voor onze collega’s uit de mouw, zo live vanuit onze woonkamer (waar katlief maar wat blij was met de aangekondigde lockdown en bijbehorende thuiswerkdage ). Workshops waar ze na de kerstvakantie zoveel aan zullen hebben, workshops waarmee ze online lessen echt handen en voeten kunnen geven om zo min mogelijk Zoombies te maken van de kinderen. Want geloof mij maar, 80 minuten in de online les zijn hoeft niet persé beter te zijn dan 25 minuten, het voelt alleen zo omdat het vertrouwd is. In tijden van verandering vastklampen aan wat normaal is, geeft niet altijd het beste resultaat. Het gaat om de invulling. We hadden vandaag al online onderwijs kunnen starten, maar nu hebben we docenten ook tijd gegeven om stil te staan bij een goede online les. Vergeet niet, dit heeft niemand van ons op de opleiding of in de praktijk hoeven leren, tot 2020.

Na drie intensieve middagsessies met mijn collega’s kan ik weer zeggen dat ik trots ben. Trots op hun flexibiliteit, trots op hun inzet, trots op hun wil en motivatie, en dat in een week waar iedereen eigenlijk standaard al op z’n tandvlees loopt. Trots op het groepje dat het tot het einde van de middag volhield. Wat krijg ik een energie van het team waar ik vanmorgen en vanmiddag mee mocht doorbrengen! Als een pinpall worden we van links naar rechts geschoten, maar we zijn nog steeds in de game. We sure play a mean pinball!

Ever since I was a young boy, I played the silver ball

From Soho down to Brighton, I must have played them all

But I ain’t seen nothing like him in any amusement hall

That deaf, dumb, blind boy,

Sure plays a mean pinball.

He stands like a statue, becomes part of the machine.

Feeling all the bumpers, always playing clean.

Plays by intuition, the digit counters fall,

That deaf, dumb, blind boy,

Sure plays a mean pinball.

He’s a pinball wizard, there has to be a twist.

A pinball wizard, he’s got such a supple wrist.

How do you think he does it? I don’t know.

What makes him so good?

Well, he ain’t got no distractions,

Can’t hear no buzzers and bells.

Don’t see lights-a-flashin’,

He plays by a sense of smell.

Always has a replay, ‘n never tilts at all.

That deaf, dumb, blind boy,

Sure plays a mean pinball.

He can’t beat me now, I’ve always been the champ.

I know every trick, no freak’s gonna beat my hand.

Pinball! Let’s play!

Pinball! Let’s play!

Pinball! Let’s play!

Pinball! Let’s play!

Even on my usual table, he can beat the best.

His disciples lead him in, and he just does the rest.

He’s got crazy flipper fingers, I never seen him fall,

That deaf, dumb, blind boy,

Sure plays a mean pinball.

He’s a pinball wizard, there has to be a twist.

A pinball wizard, he’s got such a supple wrist.

He’s a pinball wizard, his score’s a trillion more.

A pinball wizard, the world’s new pinball lord.

He’s scoring more! He’s scoring more!

I thought I was the Bally table king,

But I just handed my pinball crown to him.

To him! To him!

Het liedje luisteren doe je hier: https://open.spotify.com/track/6LbbHFEajG9e4m0G3L47c4?si=ZuzEjQB6RLuUrrCHlv-OBA

De hele afspeellijst van mijn blogs vind je hier: https://open.spotify.com/playlist/5EtxaLDydwfpnPsFrSS3Oh?si=Q38OEQ4aSDWoR42OH9Ef6A

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *