Dag 143 – “Survival of the fittest”

Dit verhaal hoort bij mijn werkdag van donderdag 3 december.

Met het risico in herhaling te vallen, wil ik het hebben over waardering. Ik doe dit werk namelijk niet voor het appeltje op de hoek van mijn bureau, gekregen van een leerling aan het einde van de les. Geen idee waar dat idee in films vandaan komt. Waardering van je leerlingen, waardering voor je lessen komt ik andere, minder directe, vormen. Daar schreef ik al eens over.

Maar hoe zit het met de waardering buiten de leerlingen om? Waardering van je collega’s, van de school, van de directie, van de organisatie of van ouders desnoods. Een complexer geheel. Waardering van je collega’s kan je voelen, elke dag of op speciale momenten. En gewaardeerd voel ik me, door de school.

Toch stel ik mij de vraag waar je dan echt de waardering uit haalt, veel mensen lijken toch nog steeds te denken dat waardering altijd in geld geuit moet worden. Ik zeg dan altijd gekscherend, met kern van waarheid, dat als het om geld ging ik wel een ander beroep had gehad. Dus als ik dingen aan de kaak stel, als het gaat om contracten, kansen die geboden worden, hulp die verleend wordt of taken die verdeeld worden, dan gaat het mij niet om het geld. Als ik met één been op de barricade sta en ik krijg het motief van geld naar mijn hoofd, dan weet ik dat mijn boodschap niet begrepen wordt. Het geld verschil bij de dingen waar ik mij hard voor maak, gaat om pinda’s. Het zou zonde van de energie zijn als je je druk zou maken om die bedragen, het gaat om principes en die zijn veel kostbaarder.

Het lijkt dan toch dat waardering vanuit de organisatie, voor mij, komt uit dat dingen kloppen. Als je een omschrijving van een functie maakt, dit ook gevolgd wordt. En niet dat het de ene keer een regel is, in het voordeel van het bedrijf, en andersom er wordt gescherm met dat het alleen een leidraad is. Regel is regel, zou dan dus goed moeten kloppen met mijn ideeen over hoe dit aangepakt moet worden. Totdat de regel, naar mijn mening en van die van velen met mij, vanuit de basisprincipes niet klopt. En dan kan de discussie een misverstand lijken, of over pinda’s gaan.

Maar met dat ene been al op de barricade, stap je er niet makkelijk af, zeker als er geen valide argumenten op tafel komen. Dan kies ik niet voor de veilige weg door mijn mond te houden, maar zet ik mijn andere been er bij. Niet per se goed voor mijzelf, niet helpend voor wat sommige mensen hogerop van mij zullen denken, maar in mijn ogen geheel terecht en ook het beste voor anderen om mij heen of die later nog zullen volgen.

En als het dan in de principes mis zit, dan kraakt de grond onder je. Dan kan je in een gesprek van direct leidinggevenden nog zoveel waardering krijgen, je voelt die waardering niet in wat ze je kunnen bieden en doorgeven. Dat ligt niet aan hen, maar aan de principes die daaronder liggen. Principes die niet die van ons zijn, maar waar wij beide mee te dealen hebben. Als je dan de grond onder je barricade voelt wegzakken moet je bij jezelf ten rade gaan.

Dan ligt de keuze bij mij, stap ik over mijn principes om te doen wat er moet gebeuren of blijf ik er bij waardoor mogelijk onschuldige bijstanders de dupe zijn. Die keuze had niet bij mij moeten komen maar kwam het wel. Én gelukkig heb ik dan goede mensen om mij heen om dit soort dingen te bespreken, collega’s, leidinggevenden, mensen waar ik door gewaardeerd word. We sparren tot we een ons wegen. Ik app, chat, bel en wandel met mensen. Met een muts op, want dat past bij hoe ik me voel.

Na alles op de weegschaal te leggen, alle argumenten gehoord te hebben, besluit ik voor beide opties niet te gaan, of eigenlijk voor beiden juist wel te gaan. Ik blijf bij mijn principes maar ik doe óók wat er moet gebeuren. We zouden wat vaker nee moeten zeggen in het onderwijs, omdat we vaak ja zeggen met de leerlingen in ons achterhoofd. Ik zei geen nee, maar dat betekent nog niet dat ik van mijn barricade ben afgestapt. Soms kan het allebei, voor de leerlingen, jezelf en je principes kiezen en toch akkoord gaan met iets waar je niet achter staat.

Het doet iets met de waardering voor mezelf, maar dankzij de waardering van anderen komt dat wel goed. De waardering van mijn werk zit niet in geld, dat zit in mensen. Dat bleek deze week maar weer, helaas, op een vervelende manier. Gelukkig kan ik waarderen hoe ik dat vandaag op heb gepakt. En nu weer door. Survival of the fittest, zeg maar.

Never does one know the force that is in them

Till some puss jumps up and offends them

Then I have to subtract, minus and eliminate

Those that try to front and try to perpetrate

Like they know me well when they don’t know me at all

Sayin ‘hi’, ‘how you’re doin’ and ‘I’ll give you a call’

Then, to top it off, sayin they’ll visit

When they don’t know the zip code, much less the digits

Like shelly says, sometimes you have to get kuffed

Like mc lyte says, yo, you’re gonna get buffed

Each and every time you try to play me

I’m not the egg to be cracked, the digem to be smacked

So when I see you, you better be fully strapped

At all times, cause it only takes lyte one time, and one time only

I’m the microphone controller, mc sucker folder

Lyte’ll take you places you never would’ve seen

If it was dark – you know what I mean?

So show appreciation, gratitude, it is necessary

Cause when I hear weak rhymes, I am quick to bury

Those who try to know me before they meet me

You can’t grow on me, so don’t greet me

I’m sick of the prentendin and all the make-believe

Pronto, move back, give me space to breathe

I’m not a push-over, so don’t push up on me

I’m not a sidewalk, so don’t try to walk on me

I seen people taken advantage of

In situations like money, trust and love

I have no time for petty things that are trivial

Like who’ll dance with me if I can’t dance

I’m not a dancer, that’s what leg 1 and 2 are for

I master the rhyme, that’s what I get paid for

They say two extras, yo, it’s all in the rhyme

And if you look hard, you can see I work overtime

This is a warning, a due day is dawning

I thought I ought to tell you, so you can start mourning

So put your black on and your best black shoes

And keep your ears open, cause this is today’s news

Extra, extra, read all about it

(it’s about mc lyte!) the boy shouted

First time in history you thought to buy a paper

Cause I was on the inside picture on the cover

Oopsy daisy, I should be more modest

But hey, what can I say, I was brought up to be honest

Like a rican rides a caddy I’m with this beat, chief

The only time they complain is when it’s too brief

But other than that they long for me to go on

On my birth certificate it states: ‘star is born’

Sample up the sound if you will

Raps by lyte, production king of chill

So watch the solar system, never stop lookin

Cause up and on the rise is the planet brooklyn

You can compare me to crackers and cheese

But don’t compare me to a sucker mc

See, cause crackers and cheese, yo, that shit is good

But sucker mc’s ain’t as good as they should

Be, see, they lack, so lyte must tax

Not much, just enough to see if they can move it

Show and prove to see that they can get into it

Try your best, a useful strategy

And after practice, if you’re still raggedy

Then and only then can you be called a sucker mc

Sucker

I hate long good-bye’s, so I’ll just say farewell

Any last comments, lyte fans do tell

I got you locked on, so now I’m gonna free ya

Okay, here we go, stop, see ya

Het liedje luisteren doe je hier: https://open.spotify.com/track/0ZvWpq48grIqpFXi81AcHR?si=eQLKdIHuRSO0eZvKH96sFg

De hele afspeellijst van mijn blogs hier: https://open.spotify.com/playlist/5EtxaLDydwfpnPsFrSS3Oh?si=Q38OEQ4aSDWoR42OH9Ef6A