Dag 138 – “Oh where oh where is love?”
Dit verhaal hoort bij mijn werkdag van donderdag 26 november.
Waar haal jij je waardering vandaan? Als je hebt gekookt, krijg je dan een bedankje of een compliment? Komt er op het einde van een les een appeltje op je bureau? Zijn je kinderen blij als je hun was gedaan hebt? Aan het einde van het projectplan dat je hebt geschreven, wat krijg je dan als reactie van je baas? Bij een goed cijfer, wat zeg je docent je dan?
Waardering is een vreemd ding. Je haalt het uit dingen, een blik, een woord, een resultaat, soms zelfs zonder dat je het weet. Of uit een doel, als je in je programma, jouw project, jouw baan, weinig perspectief wordt geboden, is het moeilijk je er vol voor te geven en de waardering te voelen. Er word regelmatig aan mensen gevraagd: “voel jij je gewaardeerd in je werk?”. Ik denk dat iedereen dan antwoord uit een gevoel, vanuit de onderbuik. Waardering is namelijk moeilijk meetbaar, en staat niet vaak op papier. En kan ook verschillen, privé of werk, het ene deel van je baan of het andere, woensdag of donderdag.
Je voelt je gewaardeerd als je baas, collega’s, vrienden of familie tevreden zijn over wat je doet of maakt, of als ze je aardig, lief, of iets anders positiefs vinden. Toch zeggen we dit soort dingen niet altijd tegen elkaar, terwijl we het regelmatig wel voelen. Hetzelfde geldt voor het tegenovergestelde van waardering. Sommigen voelen zich ondergewaardeerd of niet gewaardeerd, zonder dat dit misschien ooit door de mensen zelf gezegd is. Soms voel je je niet gewaardeerd terwijl je wel, in stilte, gewaardeerd wordt.
Lastig. Het doet mij denken aan waar ik als docent mijn waardering uit haal. Natuurlijk zeggen ze, zelden, dank je wel na een les. Zou gek ook zijn, vind ik. Wel word ik blij van een “tot morgen” of een “fijn weekend”. Ook hoor ik wel eens dat ik goed kan uitleggen of dat ze het jammer vinden dat ze geen les van mij hebben omdat “ik heb vroeger bij u wel altijd begreep”. Dat is lief, maar ook lastig. Dan voel ik me opgelaten ten opzichte van mijn collega, extra lastig ook als het gebeurt bij leerlingen die les hebben van een collega die je erg waardeert. Ook is het natuurlijk gewoon dat de leerstof elk jaar pitter wordt, dus dat er voor een deel weinig eer uit te behalen valt dat het ‘vroeger beter was’.
Leerlingen geven meestal feedback geuit in gedrag, hoe beter ze gedragen, hoe meer jij als docent de waardering voelt. En dat kan soms best wel lastig zijn, want waar moet je dan de waardering uithalen als je klassen niet helemaal lopen zoals je wilt? Ik probeer twee keer per jaar mijn leerlingen een korte enquête te laten invullen. Over mij. Met ‘waarderingsvragen’ en open vragen. Met sterren beoordelingen en tips en tops.
Volgende week zal ik die vragenlijst wel weer uitzetten, maar ik voel een terughoudendheid. Ik weet namelijk van mezelf dat ik het lastig kan vinden om de tips op papier te zien staan, zelfs al zijn er meer tops. Ooit schreef een leerling dat ik niet grappig was, je merkt al, het is iets wat ik nooit vergeten ben of zal. Terwijl er vast hele mooie positieve dingen tegenover stonden, die ik niet meer weet.
Mijn leerlingen vullen dat altijd heel goed, serieus en betrokken in, ze kunnen het over het algemeen ook best goed. Tip: neem zo’n vragenlijst nooit af nadat je net flink boos hebt moeten worden, die heb ik op de harde manier geleerd. Mijn behoudendheid komt niet door die ene keer dat een leerling zei dat ik niet grappig ben, maar de vele evaluaties die ik nu onder ogen krijg voor de trainingen die ik geef, modereer of organiseer.
Deze week heb ik een stuk of zeven evaluaties bekeken, over mij, over directe collega’s en over trainers die ik niet eens ken maar die door dezelfde school ingehuurd waren. En dan valt weer op hoe vaak de verwachtingen niet aansluiten bij de opdracht, waardoor een training meer dan nodig is toch tegenvalt, dat zeg ik uit de ervaring van deelnemer én trainer. Op zo’n moment heb je dan liever leerlingen die een evaluatie moeten invullen dan een groep kritische docenten. Áls de docenten al de moeite nemen om de hele korte vragenlijst in te vullen, je de professionaliteit gunnen zodat jij je ook verder kan ontwikkelen. Oh where is love?
Waardering, een lastig ding. Het kost veel om op te bouwen, en is zo weer afgebroken. Dan kan het even zwaar zijn, maar dat maken die leerlingen straks weer beter.
In a world full of jive
Full of homicide and suicide
There’s no room for love and romance
In a world full of spite
Full of hatefulness and bitterness
Sincerity don’t stand a chance
And every night I close my eyes
And ask the stars above
Oh where, oh where, oh where, oh where is love?
Where is love and romance
And appreciation of storybooks, fairy tales
And the ordinary things people did long ago
Where did it go?
Where is love?
Where is hope?
Where is sympathy and trust?
Where is faith?
Where is joy in simplicity?
And where is regard and respect?
Oh where, oh where is love?
This world is spinning and turning
And my head is full of learning
But my thoughts keep on returning
To the things I used to know
I should be stronger
But my mind continually wanders
And deep inside
A voice keeps crying
Where, oh where is love?
Where is love and romance
And appreciation of storybooks, fairy tales,
And the ordinary things people did long ago?
Where did it go?
In a world full of jive
Full of homicide and suicide
There’s no room for love and romance
In a world full of rape
Full of hatefulness and bitterness
Sincerity don’t stand a chance
And every night I close my eyes
And ask the stars above
Oh where, oh where, oh where, oh where is love?
Where oh where is love?
Where is love?
Where is hope?
Where is sympathy and trust?
Where is faith?
Where is joy and simplicity
And where is regard and respect?
Oh where, oh where is love?
Oh where oh where is love?
Oh where oh where is love?
Het liedje luisteren doe je hier: https://link.tospotify.com/HiK4n2SIJbb
De hele afspeellijst van mijn blogs hier: https://open.spotify.com/playlist/5EtxaLDydwfpnPsFrSS3Oh?si=Q38OEQ4aSDWoR42OH9Ef6A