Dag 129 – “Good luck, bad luck”
Dit verhaal hoort bij mijn werkdag van vrijdag 13 november.
Vrijdag de 13e in 2020 en werken op en een school. Een uitdaging. Volle maan, storm, sneeuw, ze hebben allemaal het effect op een gebouw vol met pubers als een vrijdag de dertiende. Je voelt de onrust zodra je het gebouw in stapt, niet zo zeer omdat men gelooft in vrijdag de dertiende, maar omdat ze bewust of onbewust toch weten dat het een andere dag is dan anders.
Terwijl het eigenlijk helemaal geen andere dag is dan een andere vrijdag. Volgens de ‘tradities’ geldt vrijdag de dertiende niet eens in de maand november, maar symbolisch is het wel mooi dat 2020 twee keer een vrijdag de dertiende had. Eentje in maart, de vrijdag voordat de scholen sluiten en nu acht maanden later terwijl we in de volgende lockdown zitten en de scholen open blijven.
De tweede vrijdag de dertiende van dit jaar, de tweede tijdens Corona en hopelijk deze keer minder schokkende ‘vrijdag de dertiende-naweeën’ na het weekend. Dus ondanks de onrust gaan we voor overleving van deze dag, deze week, deze periode en dit jaar. Onderweg proberen we de zwarte katten en ladders te ontwijken.
Een perfecte dag dus voor een gesprek over mondkapjes met mijn mentorklas, want wat kan er mis gaan. We werken nu drie weken met het verplicht dragen van mondkapjes in de gangen en het gaat, tja, medium. De meeste leerlingen dragen hem, zeker nadat je ze er weer even aan herinnert. Toch zijn het vaak dezelfde die je moet waarschuwen, lopen leerlingen mij af en toe bijna omver op de ‘rijbaan’ van docenten in de gang. En dan? Blijven waarschuwen? Boos worden? En dan?
Van een advies, “mevrouw, moet het nou of niet?”, naar het moet, “maar wat als we het niet doen”, naar regels en afspraken. De hoogste tijd voor meer duidelijkheid dus, ik grijp dus direct mijn kans tijdens de mentorles.
“Als een docent je op de gang ziet lopen zonder mondkapje wordt je naar de conciërge gestuurd, wordt je naam genoteerd en moet ik je ouders bellen.”, reden genoeg om te schrikken maar mijn leerlingen vroegen zich alleen maar af wat het doel dan zou zijn van dat telefoongesprek. “Want? Om te zeggen wat ze tegen ons moeten zeggen?”, duidelijk underwhelmed van de maatregel. Ik leg uit dat wij ze dan op de hoogte brengen dat we ze de volgende keer zonder kapje naar huis moeten sturen.
“En dan? Om te gamen? Hoe lang moet ik dan thuis blijven? Mag ik de volgende dag weer naar school?”. “Je mag dan naar school komen als je wel weer het kapje gaat dragen.”, …. Ze kijken mij aan. “Wat? Na een uur? Niet? Maar wat is de straf dan? Dit is toch geen straf…”. Ik leg uit over de leerplicht en de leerplichtambtenaar en dat die dan de straf zal moeten bepalen. Ze kijken me verbijsterd aan, met de verbijstering om onze domheid in hun ogen. De consequentie in zijn geheel niet duidelijk geworden, gooi ik het over een andere boeg. De gezondheid van mij en mijn collega’s, het feit dat wij privé heel veel laten en moeten laten, juist door ons werk.
Ze sputteren nog wat tegen, hebben het gevoel dat ik als mentor strenger ben dan die van andere klassen. Maar we ronden het gesprek af. Als ik er aan terug denk, kon het beter, had ik niet alles goed doorgedacht en was ik duidelijk niet voorbereid op de, soms terechte, kritische vragen. Het paste dus mooi bij het vrijdag de dertiende gevoel. Ik kon de ladder en zwarte kat van dit gesprek niet ontwijken.
Net zoals techniek die je in de steek laat tijdens een les, een lesafsluiting waar het opruimen weer niet wordt wat je had gehoopt, leerlingen en klassen die duidelijk over de grenzen van mijn collega’s gaan. Het was een zware dag voor velen.
Het voordeel van vrijdag de dertiende is dat het altijd op een vrijdag valt en op een vrijdag lijkt er meer ruimte voor ontspanning, is er gevoelsmatig meer tijd voor een prettig praatje met collega’s. Dus ondanks de bijgelovige storm vandaag, sluiten we de dag gezellig af. En worden het tranen van het lachen, ongenuanceerd, zonder filter, met labels en een tikje fout. Maar man, wat sloten we deze dag en deze week toch lekker af. Dan heb ik het nog niet eens over de bitterballen en kaassoufflees.
Vrijdag de dertiende of niet, zware dag of niet, collega’s moeten je dag beter kunnen maken en die van mij doen dat! Reden genoeg om als allerlaatste mijn jas van de kapstok te halen, ruim na de laatste les. Genieten deze vrijdag de dertiende, na schooltijd dan.
I ain’t the son of the seventh son, black cats won’t cross my path
Good luck comes I just watch it run and it sure does run out fast
I wasn’t born under no bad sign, but it was Friday the 13th
East, west, no, yes
Hot, cold, tell you this
Ain’t nothin’ in between
Its either good luck – I’m the last to get it
Bad luck – I’m the first
When its good, ain’t nothin’ better
When its bad, ain’t nothin’ worse
Well life can be a little hard sometimes, you do what you gotta do
A lot depends on the luck a man has and the cards that’s been dealt to you
I’d fold this hand if I could or at least take a card or two
I been around
Had my ups and downs
Tell me does it sound little like you
Good luck – I’m the last to get it
Bad luck – I’m the first
When its good, ain’t nothin’ better
When its bad, ain’t nothin’ worse
It’s either good luck – I’m the last to get it
Bad luck – I’m the first
When its good, ain’t nothin’ better
When its bad, ain’t nothin’ worse
It’s either good luck – I’m the last to get it
Bad luck – I’m the first
When its good, ain’t nothin’ better
When its bad, ain’t nothin’ worse
Good luck, bad luck
Het liedje luisteren doe je hier: https://open.spotify.com/track/26RzTwb8qsH9lBlbiGXBT2?si=4NNuTRXxS4qtCeoaGQrXsQ
De hele afspeellijst van mijn blogs hier: https://open.spotify.com/playlist/5EtxaLDydwfpnPsFrSS3Oh?si=Q38OEQ4aSDWoR42OH9Ef6A