Dag 120 – “Good company”
Dit verhaal hoort bij mijn werkdag van maandag 2 november.
Het lijkt soms alsof Corona niet bestaat op school, behalve de mondkapjes dan, en de afstand die we houden tot de leerlingen, en de nieuwe opstelling van de tafel in het lokaal, en de gespreide pauzes, en de desinfectiemiddelen die overal te vinden zijn. Verder vergeet je soms hoe anders de wereld buiten ons schoolgebouw is.
Wij zijn gewend nog steeds met docenten bij elkaar te komen om te vergaderen, want we zijn toch al op school en we werken toch al de hele dag met mensen. Niet met het hele team, maar wel in groepjes van ongeveer en maximaal tien mensen. Wij blijven na onze laatste les gewoon op school om verder te werken. Om thuis te komen bij onze thuiswerkende geliefdes. Surreëel.
Ook de werelden op sommige anderen scholen ziet er anders uit, regels rondom uren op school, rapportvergaderingen vanuit huis of misschien zelfs wel halve klassen of (deels) afstandsonderwijs. Bij ons gaat toch veel wel door, niet alles, maar genoeg om af en toe het gevoel van normaal te hebben. Tot je de gang op loopt en denkt “oh ja, mijn mondkapje” en weer terug moet om die te pakken.
Juist doordat het leven op mijn werk soms normaal lijkt en voelt, kom je voor dilemma’s te staan. Af en toe belt een collega in bij een vergadering, maar de gemene deler is wel aanwezig zijn op school. Dus toen wij een ontwikkeldag (dag waar ontwikkelen van materiaal of ontwikkeling in ons team centraal staat) hadden vlak na de eerste aanscherpingen konden we niet meer schakelen en werd het inhoudelijke programma gecanceld. En nu hadden we weer een studiedag-dilemma.
De studiedag van vandaag kreeg geen ‘studiedeel’ juist omdat een deel van het team al genoeg of teveel belast is. Dat was de eerste domper voor mij, want ik neem het woord studie hierin serieus. Ik verwacht van een studiedag dat ik een persoonlijke ontwikkeling doormaak, dat ik iets bij leer. De invulling leek daardoor meer op een ontwikkel dag, tijd en ruimte om in teams en vaksecties te overleggen over hoe dingen nu gaan en welke dingen er moeten gebeuren.
Maar doe je dit op school of thuis? Ook hier kregen wij van onze schoolleiding keuzevrijheid en zo begon mijn dilemma. Ik vroeg het mijn teamleden, en bijna unaniem gaven ze aan om fysiek aanwezig te zijn. Zo werd mijn dilemma versterkt. Met een collega besloot ik te sparren en we waren het eens, de oproep aan heel Nederland is om thuis te werken waar het kan. We overtreden geen regels van de organisatie als we komen, want teamoverleg mag op school en studiedag niet, maar we zoeken de grenzen van de regels van de regering op. Dit voelde voor mij en voor hem niet goed, niet als we privé wel zoveel laten. Het gevoel was dubbel, deels voelde ik mij hypocriet omdat ik mij nu wel aan de regels hield, terwijl ik op woensdagochtend wel met mijn team op school samenkom zonder twijfel (wat na vandaag ook verandert), het andere deel van mij stond achter het idee om te doen wat je kan en dus ook thuis te werken waar het kan.
Dus als laatste plaatste ik dat ik besloten had vanuit huis deel te nemen, zonder toelichting omdat het ieders eigen beslissing is (vind ik). Wie ben ik, dat idee. Toch sloten er al gauw een paar bij mij aan en veranderden hun keuze. Zo werd het fiftyfifty in ons overleg vandaag. Helaas daardoor geen traditionele lekkernijen bij ons teamoverleg en ook geen lunch vanuit school voor mij. Wel kon ik lekker in joggingbroek werken, kon ik net iets later opstaan, kon ik samen met manlief lunchen.
“Gezellig dat je thuis werkt.”
“Gezellig? We zien elkaar alleen dit halfuurtje bij de lunch…”
“Dat is een halfuurtje meer dan ik nu meestal mensen zie op een dag. En de katten zijn de hele dag bij je.”
Ik miste mijn collega’s, al miste ik maar een dag. Het idee dat zij wel op school waren en ik niet, vond ik lastig. Toch werd het dilemma voor mij een juiste keuze. Thuiswerken is niet mijn ding, maar dat geldt wel voor meer mensen en banen in Nederland en zij doen het ook. Ik moet even schakelen maar ik kom er wel. Als anderen het kunnen, kan ik het ook.
Gelukkig vloog de “studiedag” voorbij met de meerdere overleggen. Geen werk kunnen afstrepen maar gedaan wat er verwacht werd. Ik kan nu al niet wachten om morgen weer naar school te gaan. Toch weet ik nu al dat ik vaker thuis zal “moeten” blijven, doen wat ik kan. We’re safe enough behind our door. Gelukkig heb ik good company.
Take good care of what you’ve got
My father said to me
As he puffed his pipe and baby B.
He dandled on his knee
Don’t fool with fools who’ll turn away
Keep all good company
Oo hoo oo hoo
Take care of those you call your own
And keep good company
Soon I grew and happy too
My very good friends and me
We’d play all day with Sally J.
The girl from number four
Very soon I begged her won’t you keep me company
Oo hoo oo hoo
Oo hoo oo hoo
Oo hoo oo hoo
Come marry me for evermore we’ll be good company
Now marriage is an institution sure
My wife and I our needs and nothing more
All my friends by a year
By and by disappeared
But we’re safe enough behind our door
I flourished in my humble trade
My reputation grew
The work devoured my waking hours
But when my time was through
Reward of all my efforts my own
Limited company
I hardly noticed Sally as we parted company
All through the years in the end it appears
There was never really anyone but me
Now I’m old, I puff my pipe
But no-one’s there to see
I ponder on the lesson of my life’s insanity
Take care of those you call your own
And keep good company