Dag 102 – “Wonderful world”

Dit verhaal hoort bij woensdag 30 september

Onderwijs is anders. Onderwijs is een uitzondering. Bij alle maatregelen die door de regering worden aangekondigd in de afgelopen maanden, wordt regelmatig gezegd “behalve in het onderwijs”.

Je mag maximaal drie gasten thuis ontvangen, maar je mag wel 9x 30 leerlingen in jouw lokaal ontvangen. Dat voelt soms gek. Je wordt elke dag op school verwacht om onderwijs te verzorgen, maar met je collega’s vergaderen op diezelfde school, mag dan eigenlijk weer niet.

We werden maandagavond geconfronteerd met nieuwe maatregelen, regels en adviezen die gericht waren op de wereld buiten de school. Het werd daarom niet direct duidelijk wat dit voor ons betekende. Een kleine 24 uur later hoorden we van de organisatie dat studiemiddagen en dergelijke per direct niet meer mochten. Daar zit je dan. Met een belangrijke studiemiddag de volgende dag, vandaag dus.

Geen tijd om de lunch af te zeggen, geen tijd om de rooster weer ‘terug te veranderen’ en geen tijd om het programma naar een digitale variant om te zetten. We zagen de kostbare tijd zo voor onze ogen in rook op gaan. En dat terwijl we voor vanmiddag écht belangrijke thema’s op de agenda hadden staan, onderwerpen om de rust nog meer in de school, de leerlingen en het personeel te krijgen.

Het voelde dubbel, we zien elkaar dagelijks en dat blijft zo. We passeren elkaar op afstand op de gang, we zitten op afstand naar elkaar onze bammetjes te eten en dit gaat niet veranderen. We mogen dit elke dag blijven doen, voor nu, maar we mogen niet samenkomen om te doen wat nodig is. We probeerden te redden wat er te redden viel. De lunch hebben we gegeten, in de goed geventileerde aula, netjes op afstand. Daarna gingen er collega’s naar huis of naar een lokaal. Er werd ‘gewoon’ gewerkt.

Een klein groepje besloot alsnog te bespreken en aan te pakken wat er moest gebeuren, dan niet als team maar als teampje. Op zoek naar mogelijkheden, quick fixes, voor de dingen die spelen. In de ochtend kwam ik ook ‘gewoon’ bijeen met ons vergaderteam bestaande uit 8 man, waarvan er eentje online deelnam.

Om vooruit te kijken op alles wat ons te wachten staat. Meer leerlingen thuis, meer docenten thuis en de mogelijkheid dat scholen weer sluiten. Hoe kunnen we ons voorbereiden? Wat verwachten we van elkaar?

De nieuwe maatregelen, ze hielden mij vandaag bezig. Zo erg, dat ik bijna die paar lessen die ik wel had vergat te geven. Gelukkig was ik nog net op tijd, net zoals, hopelijk, deze maatregelen. En dan weet ik nu nog niets over de mondkapjesplicht op scholen waar ze morgen over gaan praten. Dat hoor ik morgen dan wel. Kunnen we dan weer kijken wat dit voor onze school gaat betekenen.

I’ve been spending time

I’ve been losing time

Time was all we had

But it was never ours to keep

Time can help you find the ground and knock you off your feet

All those minutes get lost in time

One step forward two steps behind

So before I think myself too deep

What a wonderful world this is

What a delicate tale of bliss

That I don’t want to miss

In this moment where we all exist

On the precipice of the abyss

It always was, how it is

Spending time, wasting time

I’ve been spending time, I’ve been wasting time