Dag 65 – “Sinds 1 dag of 2” en “Rose coloured glasses”

In het leven en dus ook in het onderwijs kan je dingen vanuit verschillende perspectieven bekijken. Zelden heeft iemand ongelijk, maar eigenlijk altijd hebben mensen wel verschillende belevingen van hetzelfde.

Ik gebruik meer dan eens per jaar mijn briefje met daarop een 6, of is het toch een 9? Ik leg deze tussen twee mensen in en stel de vraag wat ze zien. Ze zien beide hetzelfde briefje maar kijken er vanaf een andere kant naar en zien daardoor iets anders. Een goed uitgangspunt om vanuit daar een gesprek te beginnen.

Het is daarom van belang om altijd vanuit verschillende invalshoeken naar hetzelfde te kijken, iets wat ik altijd probeer te doen. Vanuit de leerling, vanuit de collega, vanuit de schoolleider, vanuit de ouder, vanuit de digi-minder-vaardige, vanuit de heel gemotiveerde en de minder gemotiveerde, vanuit heel goed ingelezen en vanuit die werkt vanuit gevoel, vanuit wie dan ook.

Veel mensen, en dus ook docenten, hebben soms moeite om uit hun eigen zone te stappen. Verder te kijken dan naar het eigen belang of aandeel. Verder te kijken dan je eigen vak of expertise. Juist die vaardigheid maakt zo vaak het verschil. Maar ook vanuit die verschillende perspectieven, kan je kiezen hoe je ergens naar kijkt. Ik kijk graag, vanuit de verschillende invalshoeken, door de roze bril.

Ik kijk om me heen

door een roze bril

…

’t Is wel een beetje raar 32 jaar

Trillend op m’n benen

De roze bril zorgt voor optimisme, het zien van kansen en vanuit daar kan je de energie verzamelen om er wat mee te doen. Het liefst kies ik voor de realisme-roze-bril. The one that I chose, is colored rose. Je moet realistisch blijven, maar vanuit de positieve blik ergens naar kijken.

Soms moet je verplicht door een andere bril kijken en soms kleurt jouw bril daardoor even zwart. Als je zelf ergens helemaal inzit, kan soms blijken dat anderen er toch anders naar keken, het anders hadden begrepen. Dan is het belangrijk dat beide partijen ook even door elkaars bril kijken.

Tijdens een docentenvergadering over de overgang van de leerlingen naar het volgend leerjaar, zijn er ook veel verschillende perspectieven, veel verschillende brillen en dan is het zo van belang om te bepalen hoe je naar dingen kijkt. Als je hetzelfde kijkt, is de kans namelijk groter dan je hetzelfde ziet. In tijden van Corona is dit extra uitdagend, er zijn zoveel meer factoren die invloed hebben op het presteren, leren en overgaan van leerlingen.

Maak afspraken over de bril die je moet dragen en de plek waar je naar kijkt, zodat het gesprek een samenhang houdt. Ik probeerde daarvoor vandaag de juiste vragen voor te stellen aan mijn collega’s, ook als ik een leerling niet in de klas had. Juist zodat we weten waar we naar kijken en waar we vervolgens dus over praten.

Dat allemaal dankzij een proef’les’ vanmorgen die ons letterlijk een bril opzette, een 3D-bril zelfs. En we zagen daardoor sommige dingen juist heel wazig en andere heel scherp. Tijdens de uitleg van de werking van een 3D-bril, waar ik wat van leerde terwijl het ‘mijn’ vakgebied is, dacht ik aan de onzichtbare bril op mijn neus. Ik kies voor realisme-roze, is dat een kleur?

I’m an ivory tower boy

Never quite put down the toys

I always made the best of them all

I see only sunny skies

With the world in my eyes

I never seem to find the crack or the fault

I see it all through rose-coloured glasses

…

The one that I chose

Is colored rose

It’s a funny sort of haze

All full of dreams of yesterdays

And the dreams are so real you could cry

And you know the grass is green

On the side you’ve never seen

And the thought is what helps you get by

…

As I grow a little more

And wonder what this all is for

And the brass ring is slipping away

I will keep the glasses near

Maybe shed a quiet tear

Maybe smile inside as I say