Dag 29 – “Everything is different now” en “Thank you for the music!”

Dat dingen niet meer hetzelfde zijn en voorlopig niet hetzelfde zullen zijn dat wordt steeds meer duidelijk. Werken is niet meer zoals het was, net als je werkplek. Lesgeven is niet meer als hiervoor, vamdaag kwamen er twee leerlingen ‘naar’ het vragenuur. Geen speciale didactiek, geen speciale plannen, ‘gewoon’ met elkaar in gesprek en vragen beantwoorden en stellen.

Surveilleren bij een schoolexamen is niet meer hetzelfde, ik schuif via de grond of tafels toetsen naar één van de vier leerlingen toe, beantwoord een vraag op zo’n afstand dat het een uitdaging wordt om anderen daarmee niet te storen.

Gesprekken met sollicitanten voeren doen we niet in de vergaderruimte maar in een lokaal op afstand, je schudt elkaar niet de hand en loopt daardoor toch anders weg na zo’n gesprek.

Everything is different now

Head up straight

And I’ll survive

Zo probeer je vorm te geven aan alles wat nu anders is, maar het blijft toch anders voelen. Zo ook de laatste ‘lesdag’ voor mij. Ik ga dit schooljaar geen les meer geven, mijn eindexamenleerlingen bereidden nu zelf de laatste herkansingen voor en dan zit het er op. Mijn laatste les was voorbij zonder dat ik wist dat het mijn laatste les was.

Alles anders, ook de dag voor de vakantie. Een vakantie zoals nog nooit een meivakantie was geweest, je vraagt nog aan collega’s wat ze gaan doen deze vakantie, terwijl je bij jezelf denkt wat kán ik doen in de vakantie. Geen vakantie waar je daardoor echt naar uitkijkt, maar wel een vakantie die nu aanbreekt.

Ook privé proberen we het beste te maken van de nieuwe normen, het vieren van je verjaardag op afstand zonder elkaar te begroeten zoals je gewend bent, afspreken met vrienden via een digitale meeting voor een pubquiz of escape (your own) room (waarbij je uiteraard een virus moest verslaan) in plaats van rondom het hockeyveld, of de uitreiking van een koninklijke onderscheiding, een lintje, aan je oma, niet in het gemeentehuis maar met een balkonscene voor haar huis. Alles op afstand, maar we zijn er bij.

Als alles anders is, dan moet je toch dingen hetzelfde houden, ik sluit gewoon getrouw deze schoolperiode af met een vrijmibo. Wel thuis en niet op school, wel in de zon en niet in de personeelskamer, niet alles is minder dan dat het was, alleen anders.

Als alles lang genoeg anders is, wordt het weer normaal.

Wat de komende anderhalve week nu anders is, is geen dagelijks bericht van mij, maar gelukkig hebben we de muziek nog. Van alle blogs van de afgelopen 29 dagen heb ik een afspeellijst gemaakt, zo kan je de komende tijd toch nog aan mijn ervaringen denken van deze 29 dagen afstandslevenslessen, door naar de muziek te luisteren. Als alles anders is, is er gelukkig nog muziek.

Thank you for the music!

Luister alle liedjes hier: https://bit.ly/Lvnslssn-afstandsleren-muziek