Dag 28 – “Roller Coaster”

Here we go

On this roller coaster life we know

With those crazy highs and real deep lows

Het moge duidelijk zijn dat de afgelopen dagen een roller coaster aan emoties waren. Crazy highs en real deep lows. Ik schreef er over en jullie deelden er daardoor in mee. Nu moet ik eerlijk bekennen dat dit niet iets is van alleen deze week, het gebeurt (mij) vaker in dit werk.

Je gaat van die les waar alles werkte en goed ging naar een les waar niets lijkt te lukken. Van een zeer fijn gesprek met een leerling, naar een leerling die je volledig in de maling neemt (niet op de goede manier). Het gebeurt en dat is een van de dingen die zwaar kan zijn aan het werk.

Als je denkt dat dit bij afstandsleren dan helemaal anders is, heb je het mis. Mijn emotionele achtbaan stond tot gisteren helemaal los van het contact met de leerlingen. Vandaag kwam daar verandering in.

Zat ik gisteren nog te wensen en te hopen dat mijn eindexamenleerlingen de kans grepen op nog wat uitleg voor hun laatste herkansingen op de middelbare school en mij de kans zouden geven om nog een laatste “lesje” te geven dit schooljaar. Zo zat ik vanmorgen een kwartier te wachten op leerlingen in mijn vragenuur, voor niets.

Teleurgesteld ging ik een vergadering in, ruw onderbroken door een leerling (op school voor haar herkansing) die het kantoor in kwam om mij te feliciteren met mijn verjaardag. Ze had op Instagram gezien dat ik de dag daarvoor jarig was en had en cadeautje meegenomen, daarvoor liep ik met liefde weg van mij iPad en dus van mijn digitale vergadering.. Zo ging ik van een deep low naar een crazy high. Elke leerling kan het verschil maken.

Anderhalf uur later kwam er weer niemand naar het vragenuur, ging ik weer wat omlaag omdat weer goed te maken tijdens het surveilleren van een herkansing en gewoon weer een praatje te kunnen maken met leerlingen na afloop.

Zo waren niet alleen de afgelopen weken een achtbaan aan emoties, maar meer ingezoomd op een dag zie je hetzelfde patroon, dat zich herhaalt en herhaalt. De chocolaatjes die ik vandaag kreeg, staan klaar voor de komende lows, maar nu geniet ik nog even van de kleine high van een berichtje van een leerling die in de war was en dacht dat het vragenuurtje morgen pas was. Komt toch alles nog goed, net zoals het einde van de achtbaan.

Here we go

On this roller coaster life we know

With those crazy highs and real deep lows

I really don’t know why

And I will go

To the farthest place on earth I know

I can travel all the road, you see

‘Cause I know you’re there with me