Dag 24 – “Laat me slapen”

Toeval of niet, sinds een maand slaap ik niet alle avonden geweldig. Ik heb dat vaker, periodes van slechtere slaap. Veel dromen, goed en slecht, allemaal realistisch. Een hoofd vol met zaken. Onrust. Ideeën. “Dromen”, stel- dat en wat-als momenten. Adrenaline. Of anderszins simpelweg niet moe. De redenen zijn divers maar het is altijd met vlagen.

Ik zit in een langere vlaag, eerder een golf, een hoos. Je gaat al gauw denken aan een correlatie of relatie tussen de storm waar we ons in bevinden en de vlaag, de hoos.

Gisteravond was al gevuld met vege tekens, ik was de avond aan het werk en het werk was niet af. Traditiegetrouw is het maken van het herinneringsboek een monsterklus, waarbij ik de deadline altijd maar nipt haal of mis en waarbij ik al meerdere jaren een nacht moest doorhalen om überhaupt in de buurt van een geldige finish te komen. Mijn vriend zag dat ik nog niet klaar was met het werk en refereerde daar aan; “ga je vanavond door?” en “viel je andere keren dan echt geen seconde in slaap?”

Daar zit de crux. Als ik ín mijn werk zit, zit ik er in. Voor 100%, of misschien wel veel meer en zit ik er mentaal aan vast. Losweken moeten dan ruim voor het slapen, anders heb je een probleem, dan zit je nog in het wazige limbo tussen werk en niet-werk. Ik zat er vol in, maar ging de nacht niet door (ondanks dat ik een collega heb die nachtwerk, prachtwerk noemt). We gingen naar boven en ik besloot direct te gaan slapen, naast mij branden nog zijn iPadlicht. De rolgordijnen tikte door de wind, mijn gedachten gingen van het bemachtigen van een boodschappenbezorgslot, het herinneringsboek en mijn to-dolist van morgen zodat ik die niet vergat.

En als je iets niet wil vergeten, vergeet je te slapen en hoor je het getik van de gordijnen als drumbasses in je hoofd. Je kan alleen maar denken: laat mij slapen. Als je vandaag dan toch alle dingen van het lijstje kan strepen en je er vanaf ’s ochtendsvroeg goed in zit, ben je toch blij, opgelucht, trots. ’s Avonds denk je pas weer aan de slaap. Het is weekend. Laat me slapen.

Vannacht lag ik weer wakker mam

Om alles wat ik niet weet

En voor niets had ik een oplossing

Behalve dan me reet

Niet dat het me niet interesseert

Maar wat weet ik er nou van

Soms dacht ik: ‘stel nou dat…’

En dat was het wel weer dan

…

En toen pas kwam ik langs die zin

Die wel de waarheid raakt

‘Het leven is wat je gebeurt

Terwijl je andere plannen maakt’