Dag 8 – “The show must go on!”
De school sluit, maar the show must go on. Zonder lessen probeerde ik mijn leerlingen nog steeds zo goed mogelijk voor te bereiden op hun examen, op de toekomst. Het centraal examen wordt afgelast, maar the show must go on.
Vanmorgen stond mijn eerste live-vragenuur op het programma, om te zorgen dat mijn leerlingen geen vragen meer hebben over het herkansingsonderwerp. The show must go on, maar ik was zo benieuwd of er leerlingen zouden inloggen. Het was vrijwillig, voor de mensen die dit schoolexamen wilden herkansen, voor de mensen die nog vragen hadden, voor een klein stukje extra uitleg.
En er waren leerlingen! Een derde van de groep zelfs. The show must go on. Mijn eerste video-moment met een groep leerlingen en ik was voorbereid. Ik heb namelijk één grote mazzel, het gemak waarmee ik kan omgaan met digitale middelen. Daardoor had ik een plan, de avond er voor mijn apps klaar gezet zodat ik zeker wist dat ze werkten, de houder van de iPad klaar gemaakt zodat ik de camera kon gebruiken om het boek of mijn hand die schrijft in beeld te brengen. De boeken lagen klaar, met de iPad was ik ingelogd in de vergadering met de microfoon aan, met de laptop ook maar dan zonder microfoon. Zo kon ik uitleg geven, dingen laten zien, via mijn iPad en tegelijkertijd via de laptop de chat en de deelnemers in de gaten houden. Ik vertelde ze namelijk bij aanvang dat ik de ‘les’ zou opnemen dus dat als ze het fijner vonden konden ze de vragen via de chat stellen.
Net toen ik, na wat kletsen over hoe het met ze gaat, wilde beginnen, een leerling een vraag aan het stellen was, kwam er een nieuwe leerling bij en toen ging het geluid rondzingen. Ook daarop was ik voorbereid en drukte snel op de knop allen dempen, zodat alle microfoons behalve die van mijzelf gedempt zou worden. Ik leg snel uit dat ik dat deed en waarom. Het blijft even stil totdat een leerling zijn microfoon weer aan zet: “mevrouw, uw microfoon staat uit!”. Dom, mijn pc microfoon werd niet gedempt maar die van mijn iPad natuurlijk wel, dus zat letterlijk tegen mijn scherm te praten. Beginnersfout (in mijn ogen – bevestigd door het gelach van mijn leerlingen) maar the show must go on.
Zelfs met microfoons aan werd het een prima vragenuur met goede interactie zonder elkaar veel te storen, iets wat mij met collega’s nog niet zo goed gelukt was als met deze kids. Hulde. Al ruim een week voer ik dagelijks meerdere digitale vergaderingen, en er is altijd een collega met achtergrondgeluid maar die de subtiele hints over het uitzetten van de microfoon (als je niet spreekt) nou niet bepaald oppakt. De dag daarvoor zat ik nog in een koffiepraat videochat met collega’s, ondanks de tips om de microfoon te dempen deden slechts enkelen dat en werd het een kippenhok, maar dat was juist weer passend. In de les de orde die ik wil, in de lerarenkamer weer lekkere chaos.
Zo is het toch nog een beetje alsof we op school zijn, the must go on nietwaar.