Op het moment dat een onrustige klas, (eindelijk) rustig is geworden steekt leerling A. (13 jaar) zijn vinger op: “Mevrouw! Bent u op uw voorhoofd gevallen?”

Alle theorie die ik geleerd heb, alle ervaring die ik heb, alle vezels in mijn lichaam roepen dat ik deze vraag niet moet beantwoorden om de rust te bewaren en dan hoor ik mijzelf zeggen: “Nee A., dat is gewoon een puist.”

De hele klas in rep en roer. Ik hoor verbazing en speel daar dan maar op in: “Ja jongens, ook volwassenen hebben wel eens een puist.”

Een van de meiden voorin hoorde het en weet mij precies te vertellen hoe het zit: “Dat is het niet alleen mevrouw, maar u zegt het ook gewoon. Zo Eerlijk. Daar reageren we zo op.”

ps. Mijn excuses voor de foto, is enkel voor de beeldvorming ?