Vandaag was het onderwerp van mijn les het herkennen van verschillende soorten mengsels. De één met als kenmerk altijd doorzichtig te zijn en de ander juist niet.

Ik schiet een paar voorbeelden de klas in zodat leerlingen kunnen inschatten en reageren. De laatste die ik noem is: “Melk.”

Boven het gemompel van goede antwoorden hoor ik één leerling luider en duidelijker het verkeerde antwoord zeggen. Om het denken te activeren stel ik de sleutelvraag: “Kan je er doorheen kijken of niet?”

De hele klas schudt of zegt nee, behalve weer niet ene leerling: “Ik kan er gewoon doorheen kijken hoor, ik heb speciaal superzicht.”

Ik grinnik en waardeer haar gedrevenheid om alles te doen om haar antwoord correct te laten zijn, ik beloon door daar in mee te gaan: “Natuurlijk! Maar helaas kunnen wij dat allemaal niet, want wij hebben die gave niet, jij hebt een hoger niveau. Voortaan moet jij je dus niet afvragen of jij er doorheen kan kijken maar of wij er doorheen kunnen kijken!”

Leerling moet ook lachen: “Dan zal ik mij voortaan wel tot jullie niveau verlagen, mevrouw.”