Gewoon gewoon

Mijn collega loopt rond in haar lokaal. Ze hoort een groepje leerlingen de ins en outs bespreken over de docenten.

Zo hoort ze ook haar naam vallen. Ze krijgt het stempel “gewoon”. Zij is verbaasd over dit stempel (ik overigens nog veel verbaasder dan zij omdat ik haar juist zo’n lieve, attente en speciale docente vind).

“Gewoon? Dat klinkt ook niet echt leuk!”

Nu lag de verbazing aan de kant van de leerlingen. Ze leggen uit dat het juist goed is, een compliment zelf.

“De meeste docenten zijn raar, allemaal beetje apart. Het is juist fijn om soms even een gewone docent te hebben.”

Tja… Zelfs een puber vindt gewoon ook wel eens leuk. Vast niet voor niets dat veel tieners antwoorden op de vraag van hun ouders ‘hoe was het op school?’ het antwoord ‘oh gewoon’ geven.

Vinden ze vast grappig, hoe jij je toets hebt gemaakt? “Oh… Gewoon.”

Voortaan toch maar streven naar ‘gewoon’?