De laatste lessen zijn gegeven, volgende week toetsweek en daarna nog overgangsvergaderingen en de laatste dingen afronden.

Altijd een vreemd gevoel. Je zegt de kinderen gedag alsof je ze nooit meer gaat zien, terwijl ik ze in onze kleine school gewoon volgende week nog tegen kom.

Je sluit de les bijna emotioneel af, de kinderen proberen terwijl je dat doet gewoon hun tas in te pakken en stormen het lokaal uit als de bel gaat (of jij nog midden in een zin bent of niet). De meeste zien je nauwelijks nog staan. Gelukkig loopt een enkeling langs en bedankt mij voor het afgelopen jaar.

“Kunt u er voor zorgen dat u mij volgend jaar weer wiskunde geeft? U legt echt het beste uit van allemaal.”

Het gevoel van al die leerlingen die het lokaal uit stormen ben ik alweer vergeten. Haar afscheid is het allerbelangrijkste!

Moe heb ik uitgekeken naar de laatste lesdag, maar als het zo ver is, is het toch een raar gevoel. Dag allemaal, over een paar weken weer allemaal heelhuids terug!