Ik maak een opmerking in de klas om aan te geven dat sommige nog niet de gewenste werkhouding hebben voor deze les.
Leerling R. (14 jaar) draait zich naar mij toe: Ik niet toch? Ik ben super goed bezig.
Ik, zonder grappige toon: Jij bent super goed bezig.
Leerling R.: Dat is sarcastisch. … Toch?
Ik, zie hier wel een grap in en herhaal serieus zonder nog maar een glimlachje: Jij bent super goed bezig.
Leerling R. blijft mij vol aanstaren, het lijkt alsof ze niet weet wat te moeten zeggen of denken.
Ik staar terug.
Plots knipoogt R. en staart verder.
Leerling R.: Shit, wat doe ik nou! Ik probeerde met mijn ogen te knijpen tijdens het terug staren en toen knipoogde ik per ongeluk! Ik knipoogde!!
En ik? Ik schiet vol in de lach.