Dag 157 – “A mind with a heart of its own” Dit verhaal hoort bij mijn werkdag van woensdag 6 januari. Het aantal besmetting dicht bij huis is mij, klop af op ongelakt hout, tot op heden behoorlijk bespaard gebleven. Ik hoor de grote aantallen besmetting en weet dat ik van geluk mag spreken. Op het werk hebben we nu[…]
Leerling R. (15 jaar): Mevrouw… Nou… Ik vraag mij nou al jaren af… Waar is die grote sleutel voor? Ik, zogenaamd grappig zoals altijd: Dat is de sleutel van mijn hart, ik heb blijkbaar een groot hart. Leerling R. kijkt mij keurend aan: Ik heb het even schematisch bekeken enzo en dat past schematisch echt niet, onmogelijk!
Leerling: Wat opent die grote sleutel? Ik: Mijn hart. Leerling T. (13 jaar): Wat?! He…. Uhh laat maar. Ik: Ja, die heb ik wel.
Leerling: Wat opent die grote sleutel? Ik: Mijn hart. Leerling T. (13 jaar): Wat?! He…. Uhh laat maar. Ik: Ja, die heb ik wel.
