𝔻𝕖 𝕡𝕦𝕓𝕖𝕣 𝕒𝕝𝕤 𝕚𝕟𝕕𝕚𝕧𝕚𝕕𝕦 Het merendeel van de docenten geeft een vergelijkbaar antwoord op de vraag waarom ze voor het onderwijs hebben gekozen, het werken met de jongeren. Het eerlijke, het bedrieglijke, het grappige, het originele, het pure van de pubers. Als je doorvraagt en vraagt maar wat dit anders maakt dan het werken met collega’s, met volwassenen, dan stokt[…]

Ga verder met lezen …

Dag 155 – “No rights no wrongs” Dit verhaal hoort bij mijn werkdag van maandag 4 januari. Zo plotseling als deze kerstvakantie begon, zo snel is hij ook alweer voorbij. Ik ben twee weken vakantiequarantaine, een vakantiehuisje in Noord-Brabant moet ons het gevoel geven echt even niet aan het werk te zijn, zonder dat we de risico’s op verspreiding van[…]

Ga verder met lezen …

“Dat doet mijn puber niet” Als docent ben ik gewend om pubers aan te spreken op de, bij hun leeftijd behorende, ondoordachte acties, de rotzooi die ze uitvreten, dingen die niet door beugel kunnen en andere gedragsmatige dingen die toe zijn aan verandering (meestal verbetering). Het is hierdoor soms héél moeilijk als ik op straat, in mijn niet-werkende leven, het[…]

Ga verder met lezen …

Probeer je het moeilijkste wat je ooit gedaan hebt te bedenken, vermenigvuldig die moeilijkheidsgraad met tien en bedenk dan dat er één ding nog véél moeilijker is. Lesgeven, je leerlingen bij de les houden, als het buiten sneeuwt en ze dit ook kunnen zien vanuit jouw lokaal. Mijn dag bestond voornamelijk uit teksten als: “Ja, ik zie dat het sneeuwt.”[…]

Ga verder met lezen …

Mag ik even de aandacht? Na een drukke werkdag loop ik vanaf mijn huis naar de supermarkt. Vers uit een voortgangsgesprek, planningsgesprek, functioneringsgesprek, of hoe je het ook wilt noemen van 2,5 uur met mijn schoolleider. Voor ons beide altijd weer een moment van bezinning, een ijkpunt en eigenlijk altijd een fijn gesprek. Gewoon even tijd om te kletsen over[…]

Ga verder met lezen …