Je weet het nooit

Ik plaats elke werkdag een bericht op mijn blog, mijn Facebookpagina, Insta en Twitter. En ik weet het nooit.

Valt deze in de smaak?

Leest iemand het?

Hoeveel likes en reacties komen er op?

Wat zullen mensen er van vinden of over denken?

Geen dag is het zelfde in het onderwijs, en dus ook niet op mijn pagina(‘s). Het is altijd verrassend. Zoals vandaag, als ik niet 1, niet 2 maar 3 reacties krijg over mijn bericht van gister, live, in the flesh, face-to-face, in het echie. Das grappig.

Ik stapte vanmorgen de school in en toen begon het meteen bij de begroeting: “Goedemorgen, dit jasje kan dus wel dicht?”

‘s Middags was ik op een docentenconferentie, georganiseerd vanuit het team waar ik een rol in heb, voor docenten uit onze organisatie. Er waren ongeveer 130 mensen aanwezig, waarvan 5 externe sprekers, 6 sprekers vanuit onze eigen organisatie en de rest deelnemers. Een paar van de externe sprekers ken ik inmiddels aardig goed, als ik een van hen ontvang krijg ik meteen een blik: “Vandaag geen popcorn aan? Maar gelukkig wel weer een van je jasjes!”

Aan het eind van de dag spreek ik nog wat mensen bij de borrel en maak ik een praatje met iemand die ook wel vaker heb gesproken. “Het is wel leuk hoor, elke dag je berichtjes in mijn tijdlijn.” En dan zit ik onderweg terug in de auto, beschouw de dag, het werk en het leven met mijn leidinggevende (en carpoolmaatje en ‘fietspoolmaatje’) en denk ondertussen aan de reacties die ik kreeg. Soms. Heel soms, krijg ik het gevoel dat meer mensen dan ik besef mijn berichtjes lezen. En dan denk ik aan de vakantie die morgenmiddag begint, dan moeten jullie het toch weer even een weekje zonder berichtjes doen. Kan ik eindelijk weer kleding dragen zonder daar reactie op te krijgen 😉.