Ik had de droom. Zo. BAM! Opeens terwijl het schooljaar al een goed aantal weken bezig is en de herfstvakantie alweer bijna voor de deur staat.
Ik droom over een klas, het gaat voor geen meter. Ze luisteren niet, doen niet wat ik van ze vraag en ik ben alleen maar bezig om weer grip te krijgen. Ik voel me wanhopig. Ellendig. Waardeloos. Slecht.
De les en de droom zijn voorbij, ik ben half wakker en het besef komt waar deze droom vandaan komt. De aanleiding: ik had gister een slechte les. Het liep niet, de leerlingen deden gewoon niet wat ik verwachtte. De knoop in mijn maag trekt nog wat strakker.
Halfslapend doemen er allemaal gedachten op. Wat als ik “het” echt niet meer kan? Hoe kan ik straks voor de klas? Welk ander werk zou ik moeten doen als lesgeven het niet meer is.
Ik word verder wakker en plots voel ik mij als Marco Borsato. Hij zong namelijk ooit: “Had niemand mij kunnen vertellen dat ik álles had gedroomd…”
Ik had gister geen les. De leerlingen die ik zag, heb ik dit jaar niet meer en deden vorig jaar braaf wat ik van ze vroeg (over het algemeen dan). Dus de aanleiding was helemaal niet waar, dat was onderdeel van de droom.
Het nare gevoel blijft helaas, het voelt nog steeds alsof ik het echt heb beleefd. Ik voel me brak. En slecht. En ga zo lesgeven. Kijken of ik “het” nog kan.
Niet het vrolijke verhaal dat ik normaal deel, maar ook dit hoort soms voor mij bij onderwijs. Twijfelde om het te delen, onder andere omdat leerlingen dit soms lezen en wil natuurlijk geen verkeerde indruk wekken, maar ik deel het juist wel. De nare kanten horen er soms ook bij, ondanks die momenten ga je door. En dankzij die momenten wil ik altijd door blijven ontwikkelen om zo goed mogelijk te worden. Leven lang leren. Stiekem is dat misschien ook de aanleiding. Gisteren las ik een deel van een onderwijsboek, het ging onder andere over de kunst van goed lezen en dat maakt mij altijd wat nederig.
Het komt wel weer goed. Straks. In de les. Met lieve leerlingen, die luisteren en doen wat ik vraag (over het algemeen). De praktijk is toch belangrijker dan “de droom”. Maar ben wel moe, sorry jongens en meisjes.
Bron foto: Pexels.com