Ik praat op mijn werk niet over mijn blog, behalve als iemand er zelf over begint. Zo komen leerlingen er vaak zelf ook achter dat ik een blog heb en gaan ze op zoek naar zichzelf binnen de geanonimiseerde berichten. Zo weten veel leerlingen van het bestaan en hebben ze het er graag met mij over.

Zo sprak een leerling uit de derde mij aan op de gang: “Echt jammer dat ik u niet meer heb, nu kom ik niet meer op uw levenslessen!”

Nou vooruit… Toch nog één keertje dan.