Regelmatig als mijn leerlingen iets zeggen, tegen elkaar of tegen mij, dan denk ik terug naar mijn eigen middelbare schooltijd. Je zou denken dat het meevalt hoe lang geleden het is, maar ondertussen is dat ook alweer acht jaar.

Zou ik zo iets gezegd hebben en zou ik zoiets gedurfd hebben om te zeggen. Mijn oma vertelt mij regelmatig dat zij zich zo verbaast over de dingen die de leerlingen tegen mij dúrven te zeggen, dat kon in haar tijd echt niet en dat kwam niet eens in je op. Nou moet ik eerlijk bekennen dat ‘in mijn tijd’, dit niet heel anders is dan nu. Dat wil overigens niet zeggen dat mijn leerlingen mij nooit verbazen.

Afgezien van de inhoud van sommige van hun uitspraken en gesprekken verbaas ik mij nog regelmatig over wat de leerlingen allemaal zien en wat ze opvalt. Ik kan geen nieuwe schoenen kopen of dit wordt gezien en besproken met mij.

Toen ik op de middelbare school zat zag ik dit soort dingen volgens mij echt niet, veel docenten stonden als ‘grijze muizen’ voor de klas en zou ik geen flauw idee hebben of ze nieuwe, saaie, zwarte schoenen aan hadden of niet. Veel leuker vonden we het om te tellen hoe vaak de docent “uhh” zei in de les. Luisteren deden we dus wel, maar kijken?

Zou het in mij opgekomen zijn om naar mijn docente te roepen op de gang: “MEVROUW!!!! U heeft make-up op, het staat echt super leuk!!!”? Nee! Ik zou het namelijk niet gezien hebben, maar misschien ligt dat aan mij.

Deze leerling kijkt mij overigens sindsdien altijd diep in de ogen aan om te kijken of ik weer mascara op heb en twijfelt dan, of ze er weer wat van zal zeggen. De ene keer wel, de andere keer laat ze er een ander wat van zeggen.

Dat ik gister naar de kapper ben geweest was blijkbaar ook duidelijk te zien, dit bleek toen een leerling al meteen in het eerste uur die opviel.

“Mevrouw, bent u naar de kapper geweest?”

Ik kon daar kort over zijn en er schoot mij geen grappige of sarcastische opmerking te binnen dus ik antwoordde maar gewoon met een simpel ja.

“Dat kan ik zien!”

Dus… Die kan ik in mijn zak steken! Even later besefte ze wat ze gezegd had en vulde ze aan dat ze het leuk vond zitten, maar toen was het voor mij uiteraard al te laat.

In een andere les vroeg een leerling niet of ik naar de kapper was geweest maar of ik mijn haar geknipt had, gelukkig had ik daar wel een antwoord voor klaar. Want ik knip immers nooit mijn haar zelf.

Gelukkig begreep een jongen uit de klas er helemaal niets van en vroeg zich (zeer) hardop af hoe ze dat nou zag. Gelukkig het ligt niet aan mij, ze zien het niet allemaal!

Heb jij mijn eigen (nieuwe) app al gezien? Dan zie je mijn updates voortaan in een pushbericht! http://tmblr.co/ZQKOlt17_3KKT