Dag 162 – “Calm before the storm”
Dit verhaal hoort bij mijn werkdag van woensdag 13 januari.
Na anderhalve week draaien met weer afstandsonderwijs, en de eindexamenleerlingen in ‘huis’ (school dus), was er gisteravond weer een persconferentie. De scholen blijven dicht, de eindexamenkandidaten moeten op school les krijgen én de anderhalve meter afstand moet ook weer gehandhaafd worden bij leerlingen ouder dan 12 jaar.
Ik zit op de bank en ben opgelucht. En ik baal. Dit verdomde virus zorgt immers continu voor een tweestrijd, je hebt kampen in het land, maar ook bij mensen intern. Ik ben blij voor wat dit mogelijk voor een effect heeft op de veiligheid voor docenten, toch kan ik het niet laten om ook te denken aan de ellende die dit ook gaat geven.
We moeten dus weer veranderen. Wel krijgen we een dag als overgangsfase. Een dag voor het maken van plannen om ze de dag daarna in praktijk te brengen. Onze organisatie biedt ons de mogelijkheid om dag 1 te gebruiken als overgangsfase en dag 2 en 3 online onderwijs aan te bieden. We slaan dit aanbod af, wij zitten namelijk in de toetsweek.
Als de persconferentie afgelopen is, zet ik een serie op. Mijn vriend kijkt mij verbaast aan, “moet jij na dit nieuws niet werken nu?” . Hij is er al aan gewend dat met elke aangekondigde verandering ik aan de bak ga, of moet, of beide. Natuurlijk had ik chat contact met wat mensen van onze werkgroep, maar we hebben geleerd dat op de avond zelf nog lang niet alles duidelijk is.
Een kant-en-klaarplan is er niet, bestaat ook niet. De details volgen nog, pas daarna kunnen wij aan de slag om het passend te maken voor onze school. Dus keek ik gisteravond een serie, in plaats van dat ik plannen maakte. Terwijl ik op Twitter zag dat schoolleiders in het land, druk aan het roosteren waren. Wij kwamen vanmorgen bij elkaar met de werkgroep, keken elkaar aan en wisten dat we nog niets konden gaan organiseren. Er was te weinig bekend.
We behandelen daarom andere items op de lockdownagenda. Alsof het een gewone werkdag is. We lassen een extra werkgroepvergadering in, voor morgen, als het stof is neergedaald en we de opdracht helder hebben. Dat geeft vandaag rust, we hoeven alleen te checken of onze huidige inrichting van de SE-week voldoet, en dat deed het omdat wij preventief de groepen al verkleind hadden. Toch nog een beetje rust, in de storm, terwijl om ons heen het stof neerdaalt. Dan kijk ik vanavond toch maar weer een serie, het is nu immers toch nog rustig voor de storm.
I can smell the fear
Hear the screams of pain
I must kill or be meat
I’ll say to you
On this planet of dirt
Number one comes first
This is our place
The last of the human race
Children of disgrace
Now can you all hear me say
There’s a calm before the storm
Don’t say that you ain’t been warned
A calm before the storm
And it’s coming for you
…
There’s a calm before the storm
De liedjes luisteren doe je hier: https://open.spotify.com/track/1ktPprK8NG4uJfZ7Sr1869?si=4G_E-9zPSiG-3G_oAGgLcA
De hele afspeellijst van mijn blogs hier: https://open.spotify.com/playlist/5EtxaLDydwfpnPsFrSS3Oh?si=Q38OEQ4aSDWoR42OH9Ef6A