Dag 157 – “A mind with a heart of its own”
Dit verhaal hoort bij mijn werkdag van woensdag 6 januari.
Het aantal besmetting dicht bij huis is mij, klop af op ongelakt hout, tot op heden behoorlijk bespaard gebleven. Ik hoor de grote aantallen besmetting en weet dat ik van geluk mag spreken. Op het werk hebben we nu drie collega’s gehad met een besmetting, maar gelukkig zonder aanwijsbare clusterbesmettingen daarbij.
Leerling, ja, daar gebeurt het iets vaker. Nog steeds relatief weinig, zeker gezien de landelijke cijfers en het hoge aantal besmettingen op aantal andere scholen. Toch went het nog niet en zeker deze week voelt dat extra spannend. Dus zodra er avg-proof gemeld wordt aan het personeel dat een leerling uit klas 4 besmet is, gaan alle raderen draaien. De reacties, daar kon je op wachten. “Wie is het, want dan kan ik pas een inschatting maken wat dit voor mij betekent…”, een reactie die ik begrijp maar eigenlijk niet klopt.
We moeten namelijk van alle leerlingen afstand houden, dus zou het niet uit moeten maken welke leerling het is, want als wij afstand houden oormerkt GGD ons toch niet als persoon die in quarantaine moet. Hier praat mijn verstand.
Alleen weten we allemaal dat naast hoofd er ook nog buik is, naast verstand hebben we ook nog een gevoel ergens bij. Zodra ik hoor om welke leerling het gaat mompel ik toch een kleine vloek. “Chips, die had ik gister en eergisteren 75 minuten in mijn lokaal.” En weer gaan bij iedereen, en dus ook bij mij de raderen draaien. Zittend op de bank op een thuiswerkdag draait mijn hoofd op volle toeren, de enige die juicht is de kat liggend op de deken.
“Heb ik daadwerkelijk voldoende afstand gehouden in het lokaal?”
“Stond deze leerling ergens de aula toen ik er langs moest?”
“Had de leerling ook echt een mondkapje op, op de gang?”
“Heeft de leerlingen een-op-een een vraag gesteld?”
“Heb ik op een manier toch meegekeken in het schrift van de leerling, hoe vluchtig dan ook?”
Je verstand kan nog zoveel zeggen, het houdt je toch even bezig. Niet uit angst, wel uit zorg. Deze week komt dat harder aan dan in de afgelopen maanden, ik merk het aan mijzelf. Door mijn hoofd schieten de woorden van de interim-schoolleider van afgelopen maandag: “Milou, wat is er voor jou veranderd nu ten opzichte van een paar weken geleden?”. Mijn verstand zegt ook hier weer dat dit logisch is, er ís niets veranderd. Toen konden leerlingen en docenten besmet raken en nu kunnen leerlingen en docenten besmet raken. Toch is het gevoel anders, nu is er een harde lockdown terwijl wij een groep leerlingen ontvangen waar geen enkel bewijs voor is dat ze minder besmet raken of minder besmettelijk zijn maar waarvan ik wel weet dat een groot deel geregeld gezellig samen een feestje viert. Zeker in de afgelopen kerstvakantie.
Het verschil is de lockdown, dat is het enige. Maar zo’n “kleine” verandering heeft wel effect op je gevoel en bij sommigen ook op het verstand. Het zal allemaal goedkomen, ik ben niet bang, wees maar niet bang. Toch zal mijn gevoel en mijn verstand hier wel nog intern een discussie over voeren, my mind has a heart of its own.
I remember her standing in the tall grass and cattails
Away from the windows at the end of the day
Watch the men from the landing
With tall hats and coat-tails
She’d never look different
But something would change
A mind, with a heart of its own
A mind, with a heart of its own
Yeah a mind with a heart of its own
Well the man out to end us had a hurricane business
He’d raise them from babies all by himself
But his teen-age accountant had become surrounded
He drank up the party and everyone left
A mind, with a heart of its own
A mind, with a heart of its own
Yeah a mind with a heart of its own
Well I been to Brooker and I been to Micanopy
I been to St. Louis too, I been all around the world
I’ve been over to your house
And you’ve been over sometimes to my house
I’ve slept in your tree house
My middle name is Earl
A mind, with a heart of its own
A mind, with a heart of its own
Yeah a mind with a heart of its own
A mind, with a heart of its own
A mind, with a heart of its own
Do, do, do, do, do, do
Yeah a mind with a heart of its own
Het liedje luisteren doe je hier: https://open.spotify.com/track/3fUNTk0PhIXRftol5ZL8zj?si=RNKYj_gtT7yHVk7SmMqk6w
De hele afspeellijst van mijn blogs hier: https://open.spotify.com/playlist/5EtxaLDydwfpnPsFrSS3Oh?si=Q38OEQ4aSDWoR42OH9Ef6A