Dag 105 – “Merci dat jij er bent”

Dit verhaal hoort bij maandag 5 oktober

Het zijn de kleine dingen die het doen. Dus als blog 105 op 5 oktober valt, wat je kan schrijven als 10-5, dan kan ik daar van genieten. Dat het dan ook nog Dag Van De Leraar is, is alleen maar mooi meegenomen.

Ik werd er de afgelopen paar dagen al aan herinnerd. Zoals afgelopen vrijdag toen een teamleider vroeg: “hebben jullie gezien of de presentjes voor maandag al geleverd zijn?”. Of gister toen ik met mijn team het hockeyveld afliep en mijn teamgenootje zei: “oh ja, morgen is het jouw dag! Ik moet nog een bloem halen voor de juf van mijn zoon. Krijgen jullie op het VO eigenlijk ook iets?”.

Er zijn een paar dingen zeker in het leven van een docent op de Dag van de Leraar:

– Er is taart voor in de pauze.

– Waarschijnlijk slagroomtaart, waar je niet gek op bent.

– Je krijgt een presentje van de grote bazen.

– Er is geen leerling die er naar kraait.

Dus ja, we krijgen ook iets, maar niet van ouders of van leerlingen. Dat hoeft voor mij ook niet. Daar doen we dit werk niet voor. Soms zijn het juist de kleine dingen die het doen. Zoals een datum die mooi samenvalt met een nummer van een blog. Of een leerling die een mooie vraag stelt. Of een leerling die vraagt of hij jou nog ergens mee kan helpen en twee andere leerlingen die hem graag gaan helpen met het opruimen van mijn lokaal.

De Dag van de Leraar geeft misschien nog wel het meeste een stukje bezinning, over hoe ik nog steeds kan genieten van het werk dat ik doe. Daar heb ik geen chocoladereep voor nodig met de tekst “… omdat je van betekenis bent”. Ook de taart is niet wat we daar voor nodig hebben. Leuke lessen, met leuke klassen, gevuld met leuke leerlingen en afgewisseld met pauzes en vergaderingen met leuke collega’s.

Toch besloot ik mezelf vandaag een cadeautje te geven. En trok ik na mijn laatste les de stoute schoenen aan, namelijk mijn jas om op de fiets te stappen. De klok had nog geen twee uur aangegeven en ik ging naar huis. Een paar uurtjes eerder weg. Thuis stuur ik uiteraard nog een paar mails, en sluit ik toch aan bij een digitale meeting waar ik van overlegd had dat ik niet zou gaan omdat het niet van belang was voor mij. Ik kan het dan toch niet laten. Dan kan er vanavond ook nog wel een webinar bij om te praten over onderwijs met andere onderwijsgekken zoals ik.

Tja… Misschien is voor mij elke dag wel Dag van de Leraar. Als ik zelfs op een middag dat ik mezelf vrijgeef er nog zoveel en zo makkelijk en misschien zelfs wel zo graag mee bezig ben. Gefeliciteerd allemaal! Ik hoop dat jullie, net zoals ik, nog allen genieten van dit prachtige beroep. Of van de prachtige mensen die dit mooie beroep uitoefenen. Merci dat jullie er (allen) zijn!

Je bent de zekere weg in mijn labyrint,

Je bent de clown die steeds mijn glimlach vind,

Je bent de ruwe blauwe zee, mijn optimist,

Merci dat jij er bent.

Je bent de rode draad die door mijn leven loopt,

Merci dat jij er bent!