Dag 90 – “Cold Song”

Het onvermijdelijke is nu werkelijkheid. Klassen waar meer dan negen leerlingen ontbreken, het is geen uitzondering meer, een nieuwe betekenis van ‘het nieuwe normaal’. Ik hoor van collega’s uit het land en uit ons buurland vergelijkbare verhalen, erger nog zelfs. Hele klassen die thuis moeten blijven. Hele klassen in quarantaine. Behalve de docent, geen risicocontact.

Bij ons zijn de leerlingen in quarantaine nog een uitzondering, de leerlingen met een snotneus de regel. Bij milde klachten blijven ze gelukkig thuis, maar dit kan natuurlijk rap oplopen. Een goede verkoudheid, je bent er zo meer dan een week mee bezig. Een week geen school en elke dag weer meer leerlingen ziek.

Ik kijk verbaasd als ik vanmiddag een hele klas compleet heb, durf het niet te geloven en tel nog een paar keer. Loop de namen langs. Ja, ze zijn er echt allemaal. Ik ben blijkbaar al gewend aan het nieuwe normaal en blijf het lastig vinden om te geloven dan ze er allemaal zijn. Niet eens een leerling die een verkoudheid in scene heeft gezet, om lekker thuis te chillen en duizend series te bekijken. Just sniffle and watch soms more tv. Het thuisblijven wordt de puber immers wel makkelijk gemaakt.

Ik denk aan mijn leerling in quarantaine, met een positief getest familielid. Na heel wat graafwerk, veel onduidelijkheid en wisselende informatie op de officiële websites, ontdek ik eindelijk wat de regels zijn. Zodra het gezinslid 24 uur klachtenvrij is, gaan de tien dagen quarantaine in, wat inhoudt dat als ondertussen een ander in huis klachten krijgt, de teller weer op nul gaat. In theorie ben je zo dan wel even zoet en met geluk ben je binnen twee weken weer op school.

Ondertussen werken onze leerlingen door aan hun studiewijzers, verkoudheid of quarantaine, dat maakt niet uit. Maar op de achtergrond kijken we natuurlijk ook wat we nog meer kunnen aanbieden, het volgen van lessen, geluid of niet, beeld of niet, camera of niet, het scherm delen maar wat doe je dan met wat getekend of geschreven wordt op het whiteboard, álle afwezige leerlingen of alleen de quarantaine-gevallen? Allerlei lastige dilemma’s waar je voor komt te staan als school, op een gebied waar je pas een paar maanden wat over weet.

De technische mogelijkheden zijn oneindig maar die van mijn collega’s niet, plus alle belasting die er al is, het komt er allemaal bij. Er is nog nooit zoveel extra in één keer bijgekomen als dit jaar. Een exponentiële groei. Ook dat is de nieuwe normaal en we zullen er aan wennen, ooit. We zijn er alleen nog niet.

Mijn uitdaging ligt bij het praktijkvak, waar samenwerking centraal staat. Toch lastig als jouw maatje opeens lessen op rij mist. Terwijl bij mijn theorievak ik eigenlijk alle leerlingen met behulp van filmpjes en goede studiewijzers binnenboord kan houden.

We doen het maar stapje voor stapje en kijken hoe alles zich ontwikkelt. Hoe straks het echte snotneuzen-seizoen er uit gaat zien, hoe we de herfst doorkomen en hoeveel we zelf thuis komen te zitten.

It’s getting cold and I’m starting to sneeze,

I wipe my nose on my sleeve.

I’ve got the sniffles

I’d better drink my tea.

Oh do you do you wanna wanna catch a cold with me?

I’d catch a cold with you anytime,

I ain’t just feverish, I ain’t just lyin’

‘Cause when your nose is running it’s a perfect time for kissing

and hugging.

Oh do you do you wanna wanna catch a cold with me?

We’ll stay inside where it’s nice and warm

Tell our bosses, we’re caught in a sneezing storm.

We’ll sniffle and snuggle and watch some more tv.

Oh do you do you wanna wanna catch a cold with me?

I’d catch a cold with you anytime,

I ain’t just feverish, I ain’t just lyin’

‘Cause when your nose is running it’s a perfect time for kissing

and hugging.

Oh do you do you wanna wanna catch a cold with me?

Do you do you wanna wanna wanna wanna do you do you wanna

do me yes indeed,

Oh do you do you wanna wanna catch/have a cold with me?