Dag 82 – “Workaholic”

Sinds 2007 werk ik in het onderwijs en sinds 2009 ben ik werkzaam bij dezelfde school, en zeker in het begin kreeg ik regelmatig de vraag of dat niet verveelde, echt jaar hetzelfde riedeltje slechts aan andere gezichtjes. Iedereen die dat zei, had toen in ieder geval geen goed beeld van mijn werk. Maar naast dat mijn onderwijsrealiteit heel wat anders is dan elk jaar hetzelfde verhaal vertellen (al maak ik sommige standaard docentengrappen wel elk jaar), is mijn baan sinds de start van mijn carrière letterlijk geen jaar hetzelfde geweest.

Sterker nog, sinds ik bij mijn huidige school werk, is mijn baan aan het begin van het schooljaar nooit hetzelfde geweest als aan het eind van het jaar. Ik heb zoveel tijdelijke uitbreidingen gehad, dat ik de tel al snel kwijt was. Soms meerdere in een jaar. En toen ik fulltime ging werken stopte dit niet.

Op mijn “hoogtepunt” heb ik een baan van 1,3 fte gehad, dat wil zeggen 130% baan. Voor zo’n twee jaar ging dat heel goed, en toen mocht het niet meer van het bestuur omdat twee keer uitbreiden omgezet zou moeten worden in vast en dat kon natuurlijk niet. Mijn leidinggevende en ik moesten dus toen flink schakelen wat er bij mij weg kon.

Ik heb heel veel collega’s vervangen, ziekte, ontslag, andere banen, het maakte soms niet eens uit welk vak. Ik heb Frans, Duits, Wiskunde en NaSk vervangen. Sprong dit jaar in om eindexamenklassen over te nemen, waar ik geen ervaring mee had, en gaf toen zelfs het vak waar ik mijn hoofdbevoegdheid in heb maar waar ik nog nooit les in had gegeven.

Mijn werk is dus niet alleen dynamisch door de pubers waar ik mee werk, ik hou het ook dynamisch door de diversiteit van vakken, taken en uitbreidingen. En als ik ergens voor ga, dan ga ik er helemaal voor. Ik geef mij dus ook voor die 130%.

Dus toen ik vorige week een collega sprak en vertelde dat ik dit jaar geen licentie voor mijn boek NaSk nodig had, moest hij lachen. Ik wist waarom en zei al gauw: “Nou, nu nog niet, maar je weet dat je het bij mij nooit weet”. Toen ik mijn leidinggevende vorige week sprak over vervanging van een collega moest ik dan dat gesprek denken. Het duurde anderhalve week en toen had ik mijn uitbreiding te pakken. Ik geef sinds deze week weer NaSk, werk 1,15 fte en vind het stiekem ook best leuk om te doen.

Dus toen ik vanavond een nieuw hockeyteamgenootje sprak en zij vroeg: “dus jij bent eigenlijk gewoon een workaholic?”, kon ik niet anders dan bekennen. Mijn teamgenoten maakte het nog erger door te zeggen dat mijn aanvoerderschap van het team mijn baan is en onderwijs mijn hobby. Ik doe mijn werk met liefde en dat merken mensen, ik schaam mij daar ook niet voor en ik schrijf er niet voor niets over.

En spring ik ’s ochtends lachend mijn bed uit, juichend dat ik weer naar mijn werk mag? Nee, want ik ben geen ochtendmens. Maar als ik op de vloer ben, dan ben ik direct weer een workaholic. Er zijn mensen die denken dat ik doe wat ik doe, voor mijn eigen gewin. Het is misschien ook moeilijk te geloven dat ik de kansen grijp die ik grijp puur omdat ik er in geloof, omdat ik vind dat het moet gebeuren. Toch is het zo. I won’t get away until the work is done.

Dus als ik een collega van ons hoofdkantoor voor het eerst sinds de vakantie spreek, vertel over mijn fulltime baan, mijn extra werk als adviserende ‘trekker’ voor de schoolleiding wat niet in mijn taakuren beschreven staat, mijn uitbreiding voor het overnemen van twee klassen en mij tijdens het gesprek realiseer: “oh ja, ik ben ook trainer geworden bij OnderwijsArena en ga in die rol ook webinars geven en modereren voor scholen in het land”, dan snap ik dat ze zich afvraagt hoe ik het allemaal doe. Tegelijkertijd begrijpt ze het voor 100%, “jij komt nog ergens, jij blijft niet voor de rest van je leven voor de klas!”.

Mijn nieuwe collega vraagt ook bewonderd, “maar wanneer doe je dit dan allemaal?” en krijg ik soms de vraag “wat vind jouw vent hier dan van?”. Dan glimlach ik omdat ik weet wat hij zou zeggen, hij begrijpt mijn collega’s dan nooit zo. Hij zou niet weten hoe hij er last van zou hebben en grapt enkel: “ik was toch al de huisman!”. Ieder zijn hobby toch? Hij gaat surfen, zeilen, sleutelen of racen en ik werk.

Het is pas druk als je het zo ervaart en nu is het gewoon leuk. Natuurlijk werk ik regelmatig ook nog wat ’s avonds en soms rond ik nog wat dingen af in het weekend of tijdens een vakantie, maar I do it for fun. En ja, ook ik maak mij soms wel druk en ook mij vliegt het soms aan als ik bedenk hoe ik het allemaal moet doen, maar dat gebeurt eigenlijk alleen als iemand zijn zorgen hierover uit. Maak je dus geen zorgen, I’m a happy workaholic. Let’s go to work!

Ok, let’s go to work

Who the f*ck are you

The workaholic

The workaholic

The workaholic he works every day, 24 hours, no time to play

He won’t quit; he’s addicted to work

I think he’s going out like a jerk

Working, Working, what can you do?

See the light from a different point of view

Ready in the morning for the bell to chime

I think he’s glad it’s working time

The workaholic

Work your body, baby work your soul

Keep on workin’ workin’ to the bone

Work your body, baby, work your soul

I’m a workaholic when I’m on the floor

The workaholic

First like a jerk, why you always work?

Messing up your mind with that paperwork?

The only think you need is to break ball

Is work, and yo and shat’s all

They do it for money, but he for fun

He won’t get away until the job is done

Drinkin’ drinkin’ like an alchoholic

The guy is just a workaholic

The workaholic