Dag 77 – “Woorden tekort”

Als docent maak je een trecentiljoen dingen mee op een dag, en daar heb ik jaren geleden over besloten te gaan schrijven. Dat is soms nog knap lastig.

Op sommigen dagen maak je teveel mee, dan kan je niet kiezen of heb je niets onthouden van wat je hebt meegemaakt omdat het zoveel prikkels, indrukken en activiteiten waren. Op andere dagen lijkt het alsof je niets hebt meegemaakt, een dag van dertien uit een dozijn, met hele normale verlopende lessen, hele normaal gedragende leerlingen en waar niets interessant genoeg is om te melden. Misschien is die laatste categorie nog wel het schaarst.

Dan heb je ook nog de dagen dat er dingen gebeuren waar je simpelweg niet over kán schrijven. Dat kan zijn omdat je het niet kan beschrijven zonder dat het anoniem blijft en dingen herleidbaar blijven, of omdat dingen te persoonlijk zijn. Ook gebeuren er soms dingen die alleen leuk zijn als je er zelf bij was en zo af en toe maak je dingen mee die gewoon met geen pen te beschrijven zijn.

Vandaag was zo’n dag uit veel van deze categorieën. Mijn hoofd tolt van de indrukken en alles verliep anders dan verwacht. In plaats van 5 lesuren gaf ik er 10, zodat ik hiermee andere collega’s kon vrijspelen. Voerde ik een gesprek over een mogelijke uitbreiding van mijn baan in de nabije toekomst. En gebeurde er nog veel meer dingen waarover ik om diverse van bovengenoemde redenen niet kán schrijven. Zoals een discussie met een leerling die voor mij fascinerend was, maar het op papier niet goed zou doen.

Een dag om niet te kunnen volgen dus, zoals ik soms ook niet te volgen ben. Maar ook een dag waarop ik dus heerlijk met leerlingen in de weer mocht, weer echt mocht doceren en waar doseren belangrijk was. Een dag waarop een collega met open mond stond toen de klas zei: “we hebben zo les van mevrouw Schoonemann?”. “Wat? Geeft die nog les dan!”

Ja, zeker. Tien hele lesuren van 25 minuten vandaag. Met geen pen te beschrijven. Vol met leuke uitspraken van leerlingen waarvan ik dacht: “die moet ik onthouden”. Maar dat ging niet lukken op een dag als vandaag, mijn woorden schieten tekort.

Als ik dan eindelijk thuis ben

En je vraagt me naar mijn dag

En vertelt over de jouwe

Wat je hoorde, wie je zag

Geniet ik zo van je verhalen

En van wat ik vertellen mag

…

En als ik je dan hoor

Wil ik het zeggen

…

Maar mijn woorden schieten tekort

Omdat het toch nooit groter wordt