Dag 53 – “Take what you take”

Mensen zeggen wel eens “maar Milou, jij bent geen normale docent”. Ik zou mezelf ook nooit als normaal omschrijven, ik ben een beetje gek. Vraag het de leerlingen maar. Toch is dat niet wat er bedoeld wordt. Vandaag kwam dat weer eens naar voren.

“Milou, ben jij nu opeens ook in charge voor de diploma-uitreiking?”

“Uhh… Nee! Ik ging alleen in op de uitnodiging om mee te denken…”

“Ah, collega’s kwamen al vragen of ze zich bij jou moesten melden om zich aan- of af te melden.”

Een gesprek met mijn schoolleider dat illustreert wat in de eerste alinea staat. Ik zit nu regelmatig op zijn stoel, figuurlijk. Ik sta nu letterlijk vaak achter zijn bureau, letterlijk. Niet bevoegd tot het nemen van beslissingen, maar ik krijg wel regelmatig van hem een mailtje met “ik ga blind op jouw inschatting – doen”. En als ik op (bij? aan?) zijn staanbureau aan het werk ben, bij een tekort aan bureaus, stappen collega’s geregeld ‘mijn’ kantoor binnen om vragen te stellen. Vragen waar ik alles van hoor te weten, vragen waar ik niets van hoef te weten maar vaak toch kan beantwoorden.

Wij hebben geen hiërarchische organisatie. We hebben een schoolleider en daarnaast veel gedelegeerd leiderschap. Veel docenten hebben taken die misschien ook andere scholen door het management gedaan wordt. Ons team kijkt niet vaak naar de schoolleiding, we wachten niet graag af maar ondernemen liever zelf wat acties. Interessant om in te werken, genoeg kansen te grijpen. Toch kan ik mij voorstellen dat het ingewikkeld is om daar nieuw in binnen te komen, zeker als je zelf ook zo’n stukje eigenaarschap wil verdienen.

Er is bijna geen eigenaarschap meer uit te delen, omdat er al zoveel verdeeld is. Hoe kan je dan laten zien wat je kan? Hoe grijp je daar je kans? Ik kan bijna niet terug denken hoe mijn baan was voor de crisis, en heb soms ook moeite om te denken aan de toekomst. Ik heb geen ambitie om onderdeel van het management te worden, die kans heb ik ook meerdere keren laten passeren, maar groei nu wel in die rol. Het lijkt soms net alsof…

Hoe moet dat als ik straks weer gewoon docent ben? Hoe ga ik terug? Voel ik mij dan nog genoeg uitgedaagd? Ga ik mij vervelen? Ik denk dat het goed komt, waar een deur sluit, gaat er een raam open. Nieuwe kansen komen er altijd, als je er voor open staat. Take what you take, you’ll get what your given and everything’s gonna be alright.

A picture paints a thousand words,

As one door closes, another one opens,

And two wrongs don’t make a right

Now good things come to those who wait,

Take the highs with the lows dear,

You’ll get what your given and everything’s gonna be alright

…

Say what you say,

Do what you do

Feel what you feel,

As long as it’s real

I said take what you take

And give what you give

Just be what you want,

Just as long as it’s real