Dag 35 – “These words” en “Words”

Schrijven is voor mij geen therapie, maar wel een hobby, een doel, een middel van bewustwording. Ik kies elke dag mijn woorden zorgvuldig, maar ik laat weinig weg, waardoor een ander kan meebeleven en ook ik bewust de dag nog eens beleef. Dit kan confronteren, mij wat minder dan de lezer. Ik weet namelijk wat ik voel of heb gevoeld, ik weet hoe het is, ik heb het al beleefd. It’s only words and words are all I have.

Als ik mijn zware of lange of drukke dagen beschrijf kan ik mij voorstellen wat dit met een ander doet. Er ontstaat een eigen beleving van de dag, maar gelukkig hoeft dit niet altijd te kloppen bij mijn ervaring. Dat mag. Daar zijn verhalen voor. Je leest een boek om het te beleven maar ook om jouw eigen beleving er aan te koppelen.

Gelukkig is er vaak een andere kant van het verhaal. Dat mijn drukke dagen overkomen als te druk, klopt. Dat ik veel aan sta, klopt. Maar maak je om mij geen zorgen. Ik bespreek dit soort dingen regelmatig met mijn leidinggevende, zo ook vandaag, even tussen de bedrijven en de werkonderwerpen door. Ik heb ooit thuis gezeten, voor een paar maanden, ik zou bijna zeggen “wie niet in onderwijsland” en toch werk ik nu harder dan toen. Hoe dat kan? Regelmatig het onderwerp van gesprek. Hij zei vandaag: “het zijn vaak niet de mensen die het hardst werken die uitvallen, de groep daaronder, die zich redden tot er wat mis gaat en ze het toch niet meer redden”. Toen ik uitviel, viel ik in de groep daaronder, ik deed mijn best maar het was voor mij (en in mijn perspectief, voor niemand) niet goed genoeg. Ik was in strijd met mezelf en als dan dingen privé of zakelijk anders lopen dan je wil, kan je stranden.

Ik denk nog regelmatig aan mijn “burn-out”, tussen aanhalingstekens omdat ik het eigenlijk nooit meer zo noem en steeds vaker twijfel aan het feit dat dit kwam door mijn harde werken, door mijn inzet, door het aan staan. Burn-out wordt, in het onderwijs, namelijk meestal daar aan gelinkt. De kneep zit hem niet in het druk hebben, mijns inziens, maar aan hoe je met alles wat je meemaakt omgaat. De rustmomenten worden niet aangedragen tijdens een dag onderwijs, die moet je leren grijpen. Jezelf kunnen zijn, jezelf kennen en daar ruimte voor laten bestaan, dat moet je leren. Aan iemand die veel doet, hard werkt en hart voor de zaak heeft, kan je niet zien of hij zichzelf voorbij loopt, of hij oog heeft voor zijn eigen gevoel én, voegde mijn leidinggevende toe, welke momenten van rust er tegenover staan.

Vandaag was mijn agenda leeg, geen afspraken, na lange tijd weer thuiswerken (iets wat eigenlijk mijn nieuwe normaal zou zijn). Dat betekent niet dat ik niet werk, maar wel dat er minder druk was, ik weer regie had over mijn dag. En toen begonnen de ideeën te stromen voor het openen van de school, toen kwamen er weer documenten uit mijn handen. Zo weet ik dat het goed met me gaat.

Ik waardeer het zo, dat er mensen met mij meeleven, maar het gaat goed met me. Vertrouw me maar. These words are my own, from my heart flow. En juist omdat ik mezelf zo goed ken, de balans daardoor weet te bewaken, hoeft niemand zich om mij zorgen te maken.

ps. Bedankt voor alle lieve reacties!

I’m getting off my stage

The curtains pull away

No hyperbole to hide behind

My naked sole’s exposé

Whoa, whoa

Tryna find the magic

Tryna write a classic

Waste bin full of paper

Clever rhymes, see ya later

These words are my own

From my heart flow