Dag 19 – “(workin’) 9 to 5”
Witte donderdag, de dag voor goede vrijdag en dat is voor mij de start van een lang weekend. En dus officieel de afsluiting van de vierde week van leren op afstand. Bizar. Het lijkt langer, het lijkt korter. Het lijkt drukker, het lijkt rustiger. In zekere zin is het ook rustiger, ik zie veel minder mensen en hoef mij minder druk te maken dan als er 30 snoetjes voor je zitten. Toch is het ook druk, en zal het voor velen ook voelen als “zo, we hebben Pasen gehaald”.
De ervaringen in Nederland zijn heel verschillend, ik lees over mensen die lekker ’s ochtends werken en ’s middags gaan fietsen of met de hond wandelen. Aan de andere kant van het spectrum lees je de verhalen van mensen die van parttime naar fulltime zijn gegaan, van 100 naar 230 km/h. En dan heb ik het alleen nog maar over onderwijsmensen.
Ik heb hard gewerkt, had het drukker en minder druk tegelijkertijd. Een leerling die een toets kwam maken op school schetste het mooi: “hoe kunt u naast alles nog zulke teksten schrijven elke dag.”. Ik doe nu meer voor het bijhouden van het blog, rond de 500 woorden per dag kost meer dan het delen van een grappig gesprek. Maar het helpt mij ook, dingen te zien, in perspectief plaatsen. Zoals met zoveel dingen, je moet er energie in stoppen om er energie uit te krijgen.
Dat leerlingen ook wisselend naar de situatie kijken blijkt maar weer uit berichtjes die ik zo af en toe ontvang.
“Ik hoop dat u even tijd heeft om deze vraag te beantwoorden, want ik zag op levenslessen dat u en uw collega’s het extra druk hadden ofzo, why??. Als docent heb je het toch altijd druk.
xxx M”
“Lukt het allemaal een beetje met het herrineringsboek? Wat een werk zal dat zijn! Ik hoop dat het goed met u gaat, en dat het herrineringsboek een beetje uw tijd dood…
Groetjessss N”
Ja, ik had tijd om de vraag te beantwoorden, omdat ik daar tijd voor maakte en nee het lukt niet allemaal met het maken van het boek omdat ik nog niet het gevoel heb van tijd om te doden. Misschien ga ik dat dit weekend dan maar eens proberen. Een lang weekend tijd doden.
Of zoals Dolly Parton zong: