Dag 17 – “To do, to do, to do to do to do to do to doooooo (The Pink Panther Theme Song)”

Als je aan collega’s zou vragen mij te omschrijven is de kans groot dat er ergens wel gezegd zou worden dat ik organisatorisch sterk ben. Ik onthoud veel, hou dingen goed bij, maak takenlijstjes en heb mijn zaakjes altijd voor elkaar. Normaal. Alleen is nu niets normaal en ook ben ik nu niet zoals ik normaal ben.

Om de haverklap vraagt mijn collega, of mijn vriend, “wat ben je aan het doen?”. Die vraag wordt gesteld omdat ik in het niets aan het staren ben. “Ik ben aan het bedenken wat ik twee seconde geleden nog bedacht dat ik moest doen, maar ik ben het alweer vergeten.”. Dat is niet iets wat mij nooit overkwam, maar eigenlijk wist ik dan altijd na een paar minuutjes wel weer wat het was. Nu duurt het een paar uur of komt het helemaal niet terug.

Mijn collega vraagt ook vaak: “wat moet jij vandaag doen?”. Geen idee, ik heb opeens geen lijstjes meer. Ik doe wat er van mij gevraagd wordt, op dat moment en als ik tijd en ruimte over hou doe ik de taken van de iets langere adem. Met als gevolg dat ’s avonds op de vraag “wat heb je vandaag gedaan”, ik nooit een heel concreet antwoord kan geven. Gewoon dingetjes. Dingetjes… En daardoor heb ik ook meteen niet een voldaan gevoel van de dag. Heb ik wel wat gedaan? Toch knap dat ik er vervolgens elke dag wel een blog over weet te schrijven ;-). Die dingetjes noem je ook wel grind, op de werkplek van mijn schoolleider staat al jaren een bordje met “sorteer geen grind”.

Het maken van mijn to do-lijstjes helpt mij normaal om op ‘ongewenste’ momenten het werk uit te schakelen, noteren en door. Dan kan ik het namelijk niet vergeten. Nu lukte het mij niet meer om een lijstje te maken, er was teveel grind aangevuld met wat grote keien. De grote keien (nee, geen big rocks, geen rotsen) kan ik niet splitsen in kleinere stukjes die ‘afvinkbaar’ zijn en dus op mijn lijstje kunnen, het grind kan onvoorspelbaar zijn en zet ik daardoor normaal gesproken ook niet op de to do. Dat doe ik normaal niet, dus nu ook niet. Alleen zijn er nu meer keien en is er meer grind dan normaal. Het is nu niet normaal. Vanaf vandaag zet ik de “normale” steentjes weer op mijn lijst, een nieuwe lijst want de normale lijst is nu bevroren. ‘Opdat ik nooit vergeet’, toepasbaar in heel veel situaties. Mijn korte termijn geheugen is mijn kracht, in tegenstelling tot de lange termijn, en dat wil ik graag zo houden.

Daar werk ik nu aan. Maar ik kon niet anders dan de hele dag de themesong van Pink Panther in mijn hoofd te horen. Waarschijnlijk onverklaarbaar als je dat zo leest. Totdat je het plaatje ziet (bron helaas onbekend) en goed bekijkt. Probeer nu nog maar “to do” te zeggen zonder dat op de maat van The Pink Panther te doen (als je dit liedje goed kent).

Sorteer geen grind, noteer de stenen en buig je over de keien. Mijn opdracht voor de komende tijd. To do, to do, to do to do to do to do to doooooo, tedededum!