Ik hou van nette kleding. Het is geen geheim, ik sta er om bekend dat ik altijd een jasje draag. Zo deelde ik laatst het commentaar van een leerling op mijn te nette verschijning, toen ik in pak naar de les kwam.

Omdat ik feedback altijd serieus neem, kwam ik de les daarna “netjes” in spijkerbroek en trui. Leerling H. (11 jaar) ziet mij al aan komen lopen en begint te stralen. Ze wijst met haar handen van mijn voeten naar mijn hoofd, alsof ze iemand introduceert die het podium op komt. “Kijk dit, dit is kleding voor naar school!”

Als ik de keer daarna weer dichterbij mezelf ben gebleven. “Mevrouw! U ziet er weer uit als een vrouwelijke advocaat!”

Mijn verweer is dat ik niet veel ander soort kleding heb. “Ik heb maar 1 trui voor naar school!”

De leerlingen reageren geschokt en roepen in koor: “Dan moeten we shoppen!”

Het is even stil. Leerling D. (12 jaar): “Dit komt zeker op uw levenslessen…”

Nee joh… Túúrlijk niet. Maar… Ze hebben het wel voor elkaar gekregen dat ik in mijn wintersportvest naar school kwam en ze waren er enthousiaster over dan als ik “zelf kies” wat ik draag. Die twee dagen per week dat ik ze zie denk ik toch nog een keer extra over wat ik aantrek, zo ben ik dan ook weer.